ၿၿဗိတိသွ်လူမ်ိဳးမိသားစုအခ်ိဳ႕ ပါဝင္သည့္ စုစုေပါင္းလူတစ္ရာခန္႕ရွိေသာ လူတစ္စုအေမရိကတိုက္၏အေရွ႕ဘက္ ကၽြန္းတန္းရွည္ၾကီးသို႕ဆိုက္ေရာက္လာၾကသည္၊ ကၽြန္းတန္းၾကီး၏အတြင္းဘက္က ရီႏႈတ္ ကၽြန္း ခံတပ္ ေလးဆီသို႕ေရာက္ ေတာ့မႏွစ္ကထားခဲ့ေသာ ခံတပ္ အေစာင့္မ်ားတစ္ေယာက္မွ မရွိၾကေတာ့ သူတို႕အစား ၾကိဳးစြဲခ်သတ္ေသခဲ့ဟန္တူေသာ လူတစ္ေယာက္ ၏အရိုးစုကသာ ခံတပ္အေဆာက္အဦးထဲမွာ တြဲေလာင္းၿဖစ္ လ်က္ေစာင့္ၾကိဳေနသည္၊ ေနာက္ၿပီး ၿဖစ္သလိုအၿမန္ေရးခ်စ္ထားခဲ့ဟန္တူေသာ အသိရခက္တဲ့စာလံုးအပိုင္းအစ အခ်ိဳ႕ကိုသစ္လံုးတန္းမွာေတြ႕ရၿပန္သည္၊ ဒီအေစာင့္ေတြဘယ္လိုကံၾကမၼာဆိုးနဲ႕မ်ားတိုးခဲ့ပါလိမ့္..
ဘာဘဲေၿပာ ေၿပာ သူတို႕အားလံုးနယ္ေၿမသစ္မွာဘဝသစ္စၾကဖို႕ၿပင္ၾကရေပေတာ့မည္၊ ဘုရင္စနစ္ကလြတ္ခဲ့ၿပီ၊ ကေလးေတြကေတာ့ေဆာ့ကစားကာေပ်ာ္ေနၾကသည္၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ေလာင္းတစ္ဦးကေတာ့မၾကာမွီေမြးဖြားလာမည့္က ေလးအတြက္စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္၊ ဒီလိုနဲ႕မၾကာမွီမွာဘဲ သူမ၏အေဖအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က
အားလံုးကို ေခၚၿပီးအစည္းအေဝး က်င္းပသည္၊ သူကအဂၤလန္ကိုၿပန္ၿပီးေနာက္လူေတြကိုထပ္ေခၚရဦးမည္၊ ဒီေတာ့က်န္ခဲ့မည့္သူေတြကိုတာဝန္ေတြ ခြဲေဝေပးခဲ့ရမည္၊ မၾကာခင္မွာအေမရိကန္ႏိုင္ငံၾကီးကိုသူတို႕တည္ေထာင္ၾကေပေတာ့မည္၊ ဒါေပမယ့္.. ယခင္စ ခန္းေစာင့္ေတြဘာၿဖစ္ခဲ့ၾကသလဲ၊ သူတို႕အဖြဲ႕ေကာဘယ္လိုအခက္အခဲေတြနဲ႕ရင္ဆိုင္ၾကရဦးမလဲ..၊ အနည္း ဆံုးေနာက္ထပ္ေရာက္လာမည့္အဖြဲ႕မေရာက္ခင္ လိုအပ္တာေတြၿပင္ဆင္ထားရမည္၊ က်ေရာက္လာမည့္အႏၱရယ္ ေတြကိုၾကံၾကံခံထားရမည္၊ သူတို႕ေတြအားလံုးကအခုမွကၽြန္းေလးေပၚမွာဘဲရွိၾကေသးသည္၊ အခုထိေတာ့ ဟိုးဘက္ကမ္းကုန္းေပၚ မွာေနတဲ့ေဒသခံအင္ဒီယန္းေတြနဲ႕အဆင္ေၿပေနေသးသည္…၊
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကေတာ့အေမရိကန္မွာယခုထိအေၿဖရွာမရေသးတဲ့ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ အေမရိ ကန္ႏိုင္ငံကို ၁၅၈၇ခုႏွစ္မွာ ပထမဆံုးစတင္အေၿခခ်ဖို႕ေရာက္လာခဲ့ၾကတဲ့ ၿဗတိသွ်လူမ်ိဳးလူတစ္စုအေၾကာင္းပါ၊ သည္ေလာ့ကိုလိုနီ ဆိုတဲ့ၿပဇာတ္ကအခုထိကၿပေနဆဲပါ၊ ရုပ္ရွင္လည္းရွိတယ္..၊ သူတို႕အဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ၃လအတြင္းၿပန္လာမယ္ဆိုေပမယ့္ အဂၤလိပ္ စပိန္စစ္ေၾကာင့္ ၃ႏွစ္ၾကာမွၿပန္လာႏိုင္ခဲ့တယ္၊ တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္ကိုသူတို႕ထက္အရင္အေၿခခ်ဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတာကေတာ့ စပိန္ေတြပါ၊ ၁၅၆၇ ခုႏွစ္မွာဘဲ ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားအတြင္းပိုင္း မွာ ဖို႕ဆန္ဂၽြန္းကိုစတည္ေထာင္ခဲ့ၾက တယ္လို႕ဖတ္ ရပါ တယ္၊ (အဂၤလိပ္ေတြအမွန္တကယ္ပထမဆံုးၿမိဳ႕ၿပတည္ႏိုင္ခ ဲ့တာကေတာ့ဗာဂ်ီးနီးယားမွာပါ)၊ ေနာက္ပိုင္း မွာ အသားလတ္လတ္ ႏွင့္မ်က္လံုးအေရာင္ထူးၿခားတဲ့အင္ဒီးယန္းတခ်ိဳ႕ကို ေတြ႕ရတယ္လို႕ဆိုၿပီး ေတာ့ ဒီေၿပာက္ဆံုးသြားတဲ့လူအခ်ိဳ႕ဟာ အင္ဒီးယန္းေတြနဲ႕ ေသြးေနာသြားႏိုင္တယ္လို႕လည္း မွတ္ခ်က္ၿပဳ႕တာဖတ္ရဖူးပါတယ္၊
ဒီလိုနဲ႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဗာဂ်ီးနီးယားဒဲယား တံတားရွည္ၾကီးကိုၿဖတ္ၿပီး ရီႏႈတ္ကၽြန္းကိုေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဗာဂ်ီးနီးယားဒဲယားဆိုတာကေတာ့ ေၿပာင္းေရႊ႕အေၿခခ်သူမ်ားရဲ႕ အေမရိကန္မွာပထမဆံုးေမြးတဲ့ ကေလးရဲ႕အမည္ပါ၊ အထက္ပါ ဇာတ္လမ္းမွာပါတဲ့ကိုယ္ဝန္ေဆာင္အမ်ိဳးသမီးကေမြးခဲ့တာပါ..၊
ကၽြန္ေတာ္လည္း သမီးကို ငါးၿပတိုက္လိုက္ၿပဖို႕ကတိရွိတဲ့အတြက္ အမွတ္ ၆၄ လမ္းမၾကီးအတိုင္းဘယ္ဘက္ကိုေကြ႕ဝင္လိုက္ပါတယ္ ကၽြန္းရဲ႕ဒီဘက္ခ်မ္းတစ္ေရွာက္မွာ ငါးၿပတိုက္၊ သည္ေလာ့ကိုလိုနီ နဲ႕ ဖို႕ရားေလ ခံတပ္တို႕ရွိတယ္ေလ..၊
ရီႏႈတ္ကၽြန္းကဆက္ထြက္ေတာ့ကၽြန္ေတာ့္မွာေနာက္ထပ္သမီးနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးကိုေၿပာစရာအေၾကာင္းေတြသတိရ လာၿပန္သည္..၊
အခ်ိန္က ၁၉ဝ၃ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ၿဖစ္သည္၊ အိုဟိုင္းအိုးၿပည္နယ္ဘက္က ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ႏွင့္လူတစ္စု ဒီကၽြန္း တန္းၾကီးကိုေရာက္လာၾကသည္၊ ကၽြန္းတန္းၾကီးဆိုတာကရီႏႈတ္ကၽြန္းရဲ႕ အၿပင္ဘက္ အက္တလန္တစ္သမုဒၵရာ ကမ္းေၿခ မိုင္တစ္ရာ့ငါးဆယ္ေက်ာ္ရွည္သည့္ ေအာက္တားဘန္႕ လို႕ေခၚသည့္ကၽြန္းတန္းၾကီးၿဖစ္ သည္၊ သူတို႕လူတစ္စု စိတ္ၾကိဳက္ေနရာတစ္ခုကိုေရႊးၿပီးစခန္းခ်လိုက္ၾကသည္၊ အဲဒီေနရာကေတာ့ ေကးဒီဗယ္ေဟးလို႕ေခၚတဲ့ သရဲသတ္ေတာင္ကုန္းနားမွာၿဖစ္သည္၊ သူတို႕စိတ္ၾကိဳက္ ေလတိုက္ႏႈန္းႏွင့္ ေၿမၿပင္အေၿခေနကိုရၿပီ၊ ဒီေတာ့စမ္းသတ္မႈေတြစတင္ဖို႕ၿပင္ဆင္ၾကေတာ့သည္၊ အကိုက အလုပ္လုပ္ရင္ ညီကထမင္းခ်က္၊ ညီအလုပ္လုပ္ရင္အကိုကထမင္းခ်က္ႏွင့္တက္ညီလက္ညီရွိလွသည္၊ သူတို႕ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အားလံုးသိၾကတဲ့ေလယာဥ္ကိုပထမဆံုးစတင္ပ်ံသန္းခဲ့ၾကတဲ့ ရိုက္ညီေနာင္ပါဘဲ၊ သူတို႕ ေကးဒီဗယ္ေဟးေပၚကေန အၾကိမ္မ်ားစြာေလဟုန္စီးစမ္းသပ္မႈေတြလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ေနာက္ေအာင္ၿမင္စြာေလ ယာဥ္ကိုပ်ံသန္းခဲ့ၾကသည္၊
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရိုက္ညီေနာင္ပ်ံခဲ့တဲ့အမွတ္တရေနရာက ၿပတိုက္ကိုဝင္ၾကည့္ရင္း ငယ္ငယ္ကေက်ာင္း စာမွာသင္ခဲ့ရတဲ့ သူတို႕အေၾကာင္းကိုၿပန္အမွတ္ရလာသည္၊ ရိုက္ညီေနာင္ႏွင့္မနီးမေဝး က ကစ္တီေဟာ့ မွာစြန္ပ်ံ ဂလိုက္ဒါေတြစီးလို႕ရသည္၊ ကၽြန္ေတာ့ငယ္ငယ္ကအိမ္မက္ ေတြထဲမွာ တစ္ေန႕ၾကရင္စြန္ပ်ံၾကီးစီးၿပီးေလထဲမွာပ်ံဝဲမယ္ဆိုတာပါသည္၊ အခုေတာ့ေရာက္ခဲ့ၿပီေလ..၊ ဒါမွမဟုတ္ေလယာဥ္အေသးေလးနဲ႕ ကၽြန္းၾကီးေပၚေရွာက္ၾကည့္လို႕လည္းရ သည္၊ ကၽြန္ေတာ္အေမရိကန္ေရာက္စ ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားကို ေၿပာင္းၿပီးမၾကာခင္မွာဘဲ ကေလးနဲ႕အမ်ိဳးသမီးကိုခြဲၿပီး ဒီကၽြန္းၾကီးမွာတစ္ေယာက္ထဲ (တကယ္ေတာ့အၿခားၿမန္မာတစ္ေယာက္ႏွင့္) ဆူရွီးလာလိပ္ ခဲ့ရသည္၊ ေနာက္တခုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ၿပည္နယ္က ကားလိုင္စင္ပလိပ္ၿပား (ပံုမွန္တံဆိပ္ၿပားမ်ားသာ)(အေမရိကန္မွာကားနံပတ္ကိုကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္လဲလုပ္လို႕ရသည္၊ ဥပမာ.. နံပတ္အစား ကိုယ့္နာမည္ကိုယ္ေပးလို႕ ရသည္) ေတြမွာ ရိုက္ညီေနာင္္ရဲ႕ေလယဥ္နဲ႕ ဖတ္စ္အင္ဖလိုက္ဆိုၿပီး ေဖာ္ၿပထားသည္၊ ေနာက္တခုက အိုဟိုင္အိုးၿပည္နယ္ကလဲ ဖတ္အင္ဖလိုက္ဆိုၿပီးလုပ္ထားသည္၊ ဘာလိ႕ုလဲဆိုေတာ့ရိုက္ညီေနာင္က အိုဟိုင္ရိုး ကေလ၊ ဟိုမွာပ်ံဖိုေနရာ ရာသီဥတုမရွိလို႕ဒီမွာလာပ်ံရတာကိုး၊
ကဲကဲ.. တစ္ၿခားအေၾကာင္းေလးေတြဆက္ဦးမယ္၊
အစာမေၾကၿဖစ္ခဲ့တာကေတာ့ၾကာၿပီ၊ ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အေမရိကန္မက္ဆီကန္စစ္ကစရမည္၊ တက္ဆက္ ကမက္ဆီကိုကခြဲထြက္သည္၊ ၁၈၃၆ ခုႏွစ္အတြင္းက အယ္လ္မိုတိုက္ပြဲကေတာ့ နာမည္ၾကီးပါဘဲ (ရုပ္ရွင္ကလဲသိပ္ေကာင္းသည္၊ ေဆးဗင္းပရိုက္ဗိတ္ရန္ရုပ္ရွင္က ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲမွာ တြမ္ဟန္႕ေၿပာသြားသည္ ဒီေနရာက အယ္မိုလ္ ဆိုတာ ေနာက္ဆံုးမဆုတ္တမ္းတိုက္ရမယ္ေနရာကိုသတ္မွတ္သြားတာ၊ ဟုတ္သည္ အယ္မိုလ္ခံတပ္ကလူေတြ တစ္ေယာက္မွမလြတ္ခဲ့၊ ထြက္မေၿပးခဲ့ အားလံုးအေသခံၿပီး အင္အားအဆေပါင္းမ်ားစြာသာတဲ့ မက္ကဆီကိုတပ္ၾကီးကို အေသခံတိုက္သြားသည္၊ ဒါေၾကာင့္ အယ္မိုလ္ကိုသတိရပါဆိုတဲ့စကားက်န္ခဲ့သည္၊ မက္ကၠစီကိုဗိုလ္ခ်ဳပ္စန္တာအန္နာရဲ႕တပ္ေတြနဲ႕ အေမရိကန္တပ္ေတြရဲ႕တိုက္ပြဲေတြကေတာ့ ၁၈၄၈ ခုႏွစ္ေလာက္မွဘဲၿပီးသြားသည္၊ တက္ဆက္ ကၽြန္ၿပည္နယ္တစ္ခုတိုးလာသည္ (တက္ဆက္ၿပည္နယ္္က ၿမန္မာၿပည္ထက္မသိမသာေလးၾကီးသည္)၊ ေနာက္ကာလီဖိုးနီးယား…၊ ဟုတ္ကဲ့… အဲ့ဒီတုန္းက မီးဖိုေဘးမွာစာဖတ္ၿပီး ပညာတတ္ၿဖစ္လာတဲ့ အီဘရာဟင္လင္ကြန္းက ကြန္ဂရက္မွာဘဲလုပ္ေနၿပီ၊ သူကလဲဒီဇာတ္လမ္းမွာအဓိကေနရာကပါခဲ့သည္၊
သူအခုေတာ့သမၼတၿဖစ္ပါၿပီ (၁၈၆၁-၁၈၆၅)၊
အခ်ိန္က ၁၈၆၁ ဝန္းက်င္ေႏြဦးကာလ၊ အင္အားအသင္အတင့္ရွိတဲ့ စစ္တပ္တဖြဲ႕ ဟာ ေဆာက္ကာရိုလိုင္းနားၿပည္နယ္အေရွ႕ပိုင္းတေနရာကိုခ်ီတက္ေနၾကသည္၊ မၾကာခင္မွာဘဲ ဆူညံတဲ့ေပါက္ကြဲသံေတြႏွင့္ တိုက္ပြဲတစ္ခုစတင္လိုက္သည္၊ သူတို႕ ေဆာက္ကာရိုလိုင္းနား ၿပည္နယ္ထဲက ဖို႕ဆန္တာ ခံတပ္ကိုဝင္တိုက္ၾကတာပါ၊ ဒီလိုနဲ႕ ဂ်က္ဖာဆင္ေဒးဗစ္ ဦးေဆာင္တဲ့ အေမရိကန္ေတာင္းပိုင္းၿပည္နယ္မ်ားအဖြဲ႕ ကြန္ဖက္ဒေရးရွင္း (စီအက္ေအ) ကအေမရိကန္ (ယူအက္ေအ)မွ ခြဲထြက္ေၾကာင္းေက်ညာၿပီး ေတာင္ကာရိုလိုင္းနားၿပည္နယ္ထဲက အီဗရာဟင္လင္ကြန္းရဲ႕ ယူနီယံတပ္ ရဲ႕ခံတပ္ကိုဝင္တိုက္ၿပီး ၿပည္တြင္းစစ္ၾကီးစတင္ခဲ့သည္၊ ဒီလိုနဲ႕အေမရိကန္ၿပည္တြင္းစစ္ၾကီးစ ၿဖစ္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားနဲ႕ ဗာဂ်ီးနီးယားတို႕ ေတာင္ပိုင္းကြန္ဖက္ဒေရးရွင္း ၿပည္နယ္ေတြႏွင့္ပူးေပါင္းၿပီး ၿပည္တြင္းစစ္ၾကီးမွာပါဝင္လာေတာ့သည္၊ ေတာင္ပိုင္းတပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေရာဘတ္အီးလီး ကလည္းတကယ့္ဝါရင့္ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ၿပည့္ဝသူ ၿဖစ္သည္၊ ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေတာင္ပိုင္းက ေရာဘတ္အီးလီး၊ ဂ်ိဳးဇတ္ဂၽြန္စတန္၊ စီအက္ေအ သမၼတ ဂ်က္ဖာဆန္ေဒးဗစ္ တို႕နဲ႕ ယူအက္ေအဘက္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂရန္၊ ရွားမန္း စသည္တို႕ဟာ မကၠစီကို စစ္ပြဲမွာတုန္းကေတာ့ ရာထူးအဆင့္ဆင့္မွာအတူတိုက္ခဲ့ၾကသူေတြပါ၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာ အီဘရာဟင္လင္ကြန္း၊ ေသာမက္ဂ်က္ဖာဆင္စသည့္ အေမရိကန္တည္ေထာင္သူ သမၼတေတြရဲ႕ပံုကိုေတာင္ၾကီးတစ္ခုအၿပည့္ထုလုပ္ထားတဲ့ေနရာတစ္ခုရွိသလို၊ ဂ်င္နရယ္လီးတို႕ရဲ႕ ပံုေတြကိုလည္း ေတာင္ၾကီးတစ္ခုမွာ အၿပည့္ထုလုပ္ထားတာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာမွာရွိသည္ (သူတို႕သံုးေယာက္ကေတာ့ၿမင္းၾကီးေတြစီးလို႕ေလ)၊ ဒီေတာ့အခုထိ စိတ္အစာေတာ့ေၾကေသးဟန္မတူ၊ အဲဒီလို ကြန္ဖယ္ဒေရးရွင္း တပ္ေတြထဲမွာ ေနာက္မွပူးေပါင္းခဲ႕ေပမယ့္ စစ္သားနဲ႕ စစ္လက္နက္ပစၥည္းအမ်ားဆံုးေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ ခဲ့တာကေတာ့ ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားသားတပ္ေတြပါဘဲ၊ အထင္ကရသမိုင္းဝင္တိုက္ပြဲတိုင္းမွာ သူတို႕ပါဝင္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဒီေနရာမွာထပ္ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားကို တာဟီး စတိတ္လို႕လည္းေခၚတယ္ တာဟီး (ကတၱရာဖေနာင့္) ဆိုတာက ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြက ဒီၿပည္နယ္ထဲမွာ ကတၱာေစးခ်က္တဲ့ေနရာ (တာပစ္) ေတြအမ်ားၾကီးရွိခဲ့ၿပီး အဂၤလန္ကို အမ်ားဆံုးတင္ပို႕ခဲ့တယ္၊ (ကတၱရာဆိုတာ တကယ္ေတာ့ သစ္ပင္ကခ်က္တဲ့ သစ္ေစးကိုဆိုလိုတာပါ၊ ေရနံကတၱရာႏွင့္မေရာေစလိုပါ) ဒီလိုဆိုေတာ့ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားသားေတြရဲ႕ေၿခေထာက္ေတြမွာ အၿမဲလိုကတၱရာေတြေပလို႕ေနပါတယ္၊ ဒါကိုတင္စားၿပီး တခုခုလုပ္ရင္ဘယ္ေတာ့မွေနာက္မဆုတ္ဘူး ေၿခေထာက္ကို ေတာင္ကတၱရာႏွင့္ကပ္ထားတယ္ဆိုတဲ့သေဘာပါ၊ ၿပည္တြင္းစစ္မွာလည္း သူတို႕ေနာက္မဆုတ္တန္း ယူနီယံတပ္ေတြကိုတိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္၊ ဗာဂ်ီးနီးယားသားေတြနဲ႕အတူတိုက္ေတာ့ ဆုတ္ဖို႕ၿဖစ္လာရင္ သူတို႕က တာဟီး ကြဆိုၿပီး မဆုတ္တန္းတိုက္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုပါတယ္၊ ဒါကိုအစြဲၿပဳ႕ၿပီး (လူတဦးရဲ႕ေၿပာၿပခ်က္ပါ) အခုထိ တာဟီးစိတ္ဓာတ္ဆိုၿပီးဂုဏ္ယူၾကပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေနရာတိုင္းမွာ ဦးထုတ္ေတြ အကၤ်ီေတြမွာ ေတြ႕ေနရတဲ့ NY တံဆိပ္ကိုေတာ့သိမွာပါ၊ သူ႕လိုဘဲနာမည္ၾကီးတဲ့တံဆိပ္က NC တံဆိပ္ေလ၊ အဲဒါကေတာ့ ေနာ့ကာရိုလိုင္းနား ယူနီဗာစတီရဲ႕တံဆိပ္ဘဲေပါ့၊ ဘတ္စကက္ေဘာ နဲ႕ေဘာလံုးမွာနာမည္ၾကီးအသင္းပါဘဲ (အထူးသၿဖင့္အမ်ိဳးသမီးေဘာလံုးမွာပါ္)၊
အေမရိကန္ၿပည္တြင္းစစ္မွာ အဓိကထားေၿပာၾကတာေတာ့ ကၽြန္စနစ္ကိုေထာက္ခံတဲ့ၿပည္နယ္နဲ႕ မေထာက္ခံတဲ့ၿပည္နယ္ ေတြစစ္ၿဖစ္တာကိုေရွ႕တမ္းတင္ၾကပါတယ္၊ တကယ္ေကာဟုတ္ပါ့မလား.. ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္ပါတယ္..တၿခားအေၾကာင္းေတြလည္းရွိပါတယ္၊ ဒါေတြေတာ့ထားလိုက္ပါေတာ့.. တခုအမွတ္ရဖို႕ကေတာ့ အေမရိကန္ေတာင္ပိုင္းေဒသေတြမွာသာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းေတြအဓိကၿဖစ္ထြန္းၿပီး ရာသီဥတုမွ်တပါတယ္၊ ဒီေတာ့ကၽြန္လုပ္အားမ်ားမ်ားလိုပါတယ္၊ ေၿမာက္ပိုင္းၿပည္နယ္ေတြမွာေတာ့ ကၽြန္သိပ္မရွိပါဘူး၊ အေမရိကန္ဟိုးေၿမာက္ပိုင္းၿပည္နယ္ကလူတစ္ေယာက္ကေၿပာၿပဘူးပါတယ္ တဲ့ သူအသက္၂ဝအထိလူမဲတစ္ခါမွမၿမင္ဘူးခဲ့ဘူးတဲ့၊ (ကၽြန္ေတာ့္အသိလူမဲဂ်က္ဂီတပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ကိုယ္ေတြ႕ပါ သူငယ္စဥ္ေၿမာက္ပိုင္းဘက္ကိုေရာက္သြားစဥ္က သူ႕နဲ႕စတင္ေတြခဲ့တဲ့လူၿဖဴတစ္ေယာက္ေၿပာခဲ့တာပါတဲ့)၊ အက်ဥ္းခ်ဴပ္ၿပန္ေကာက္ရရင္ ၁၈၆၁ ကေန၁၈၆၅ ထိၾကာခဲ့တဲ့ ၿပည္တြင္းစစ္မွာ ေတာင္ပိုင္း ၁၁ၿပည္နက္ကစစ္သား ၂သိန္း၆ေသာင္းေက်ာ္ နဲ႕ ေၿမာက္ပိုင္း၂၃ၿပည္နယ္ကစစ္သား ၃သိန္း၆ေသာင္းေက်ာ္ေသေၾကခဲ့ပါတယ္၊(ၾကားေနၿပည္နယ္ေတြလည္းရွိပါတယ္) စုစုေပါင္းေသဆံုးသူ၁သန္းေက်ာ္ပါတယ္(အရပ္သားအပါအဝင္)၊ ၈ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ အသက္၁၃ ႏွစ္မွ၄၃ႏွစ္အတြင္းလူၿဖဴေယာက္်ားတို႕ေသဆံုးခဲ့ပါတယ္၊ ကၽြန္စုစုေပါင္း ၄သန္းလြတ္ေၿမာက္ပါတယ္(ေတာင္းပိုင္းမွ ၃သန္းခြဲနဲ႕ ေၿမာက္ပိုင္းမွ၅သိန္းခန္႕)၊ အဂၤလိပ္ကေတာ့ ေတာင္ပိုင္းကိုေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ပါတယ္၊ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့သူလိုၿခင္တဲ့ဝါဂြမ္းကေတာင္ပိုင္းကရတာကိုး၊
ကဲကဲရပ္ေတာ့မွ…
အဲဒီအေၾကာင္းေတြစာရွည္မွာစိုးလို႕ထားခဲ့ေတာ့မယ္၊ တိုင္းတူေကး (သတ္ရမည့္အခ်ိန္) နဲ႕ လိုက္ေအာ့ဘီးစ္ (ပ်ားတို႕ရဲ႕ဘဝ) ရုပ္ရွင္ေတြၾကည့္လိုက္ရင္ လူၿဖဴလူမဲအေၾကာင္းအေစ့တစ္ေစာင္း နားလည္လာပါလိမ့္မယ္၊ အၿခားရုပ္ရွင္ေတြလည္းအမ်ားၾကီးပါ၊ မ်ားေသာအားၿဖင့္ေတာ့ဒီလိုကားေတြကနာမည္မၾကီးတာမ်ားသည္၊ အေမရိကန္နဲ႕မကၠဆီကို စစ္ပြဲရုပ္ရွင္ေတြကေတာ့ One Man's Hero နဲ႕ Alamo တို႕ ရွိတယ္၊ အေမရိကန္ၿပည္တြင္းစစ္ၿဖစ္ရပ္မွန္ေနာက္ခံကားေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါ Gettysburg, glory, ride with the devil, andersonville, gods and generals, North and the south စတဲ့ကားေတြရွိတယ္၊ ယူတု မွာ ရွာၾကည့္ရင္တခ်ိဳ႕ရွိမယ္၊ ဂက္တီဘတ္ကေတာ့ နာမည္ၾကီးပါ ၃ရက္အတြင္းစစ္သား၅ေသာင္းေလာက္ေသေၾကခဲ့တဲ့ စစ္ပြဲၾကီးပါ၊
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာေတြကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေနတဲ့ၿပည္နယ္ရဲ႕ အေၾကာင္းတခ်ိဳ႕ကိုေဖာ္ၿပလိုက္တာပါ၊ ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားဟာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံစတင္ထူေထာင္တဲ့ၿပည္နယ္၁၃ ခုမွာပါခဲ့သလို စစ္ေရးစစ္ရာမွာလည္းအေရးပါတဲ့ေနရာကပါခဲ့ပါတယ္၊ ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ဂ်ပန္ေတြဗံုးက်ဲၿပီးေနာက္မွာ အရင္ဆံုးစစ္ကူေရာက္သြားခဲ့တဲ့ သေဘၤာကေတာ့ ယူအက္စ္အက္စ္ေနာ့ကာရိုလိုင္းနား ခရူဇာစစ္သေဘၤာၾကီးပါ၊ အဲဒီေခတ္ကေတာ့အေကာင္းဆံုးထဲမွာပါခဲ့ပါတယ္၊ ေလယာဥ္တင္သေဘၤာေတြကိုအေကာင္းဆံုးအကာအကြယ္ေပးခဲ့သလို၊ အဓိကကၽြန္းသိမ္းတိုက္ပြဲေတြမွာ (အိုင္အိုဂ်ီးမား၊ အိုကီနာဝါ စသည့္ကၽြန္းမ်ား) ကၽြန္း ေပၚကလိႈင္ဂူေတြထဲထိ ဝင္ေအာင္အေၿမာက္ေတြနဲ႕ပစ္ထဲ့ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံထိတိုက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာဝင္ခဲ့ၿပီးအခုေတာ့ အနားယူၿပီး ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားက ဝယ္မင္တန္ၿမိဳ႕နားမွာ ၿပတိုက္အၿဖစ္ဆက္ရွိေနပါတယ္၊
ေနာက္ထပ္သတိရလာၿပန္တာကေတာ့ ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားအေနာက္ပိုင္းက ခ်ာရိုးကီး ေတာင္တန္းေတြအေၾကာင္းပါ၊ ၂၀၀၈ မွာေတာ့တစ္ေခါက္ေရာက္ေသးတယ္၊ လွပတဲ့ေတာင္တန္းေတြနဲ႕ ေရွးက ခ်ာရိုးကီး အင္ဒီးယန္းေတြေနတဲ့ေဒသေပါ့ဗ်ာ၊ ေတာင္ေပၚအပန္းေၿဖစခန္းေတြရွိတယ္၊
ဘာဘဲေၿပာေၿပာကၽြန္ေတာ္ေနာ့ကာရိုလိုင္းနားမွာ ေနရတာေတာ့ အသားက်လာပါၿပီ၊ ဒါေပမယ့္လည္း ေၿပာင္းၿခင္ေသးတယ္၊ အင္းေလ.. စီးပြားေရးေလးၿပန္ေကာင္းလာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ေပါ့..၊
