ပုလဲဆိပ္ကမ္းကုိ ဝင္မတိုက္မွီႏွစ္အနည္းငယ္အခ်ိန္က အေမရိကန္ၿပည္ ယူတာၿပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း ဘုရားေက်ာင္းေတာင္တန္းတစ္ဝိုက္မွာ ဂ်ပန္ကုမၼဏီတစ္ခု သတၱဳရွာေဖြ ေရးလုပ္ခဲ့ၾကေၾကာင္းကို ေမွးမိွန္ေနတဲ့ ဂ်ပန္စာမ်ားေရးထားေသာ သစ္သားအပိုင္းအစတစ္ခ်ိဳ႕က သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္၊အကယ္လို႕မ်ား အဲဒီေတာင္တန္းေအာက္မွာ ဘာေတြရွိတယ္ဆိုတာ ဂ်ပန္ေတြသိသြားခဲ့ရင္ စစ္ပြဲအေၿဖကတစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုမ်ား ေၿပာင္းသြားေလမလားမသိပါ၊
ယူေရနီယံကို ၁၇၈၉ ခုႏွစ္အတြင္း ဂ်ာမန္ဓာတုေဗဒပညာရွင္ မာတင္ ဟိန္းနရစ္ ကလပ္ရု က ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္၊ ထံုးစံအရ သူ႕နာမည္ေပးရမွာကိ ုၿငင္းဆိုခဲ့ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ရွစ္ႏွစ္ကရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တဲ့ ယူေရးနပ္ၿဂိဳလ္ကို အစြဲၿပဳၿပီး ယူေရနီယံလို႕အမည္ေပးခဲ့သည္ ၊ ဒီလိုဘဲ ၁၉၄၁ခုႏွစ္က ကာလီဖိုးနီးယားတကၠသိုလ္က ပညာရွင္ ဂလန္းဆီးေဘာ့ ပလူတိုနီယံကိုစတင္ခြဲထုတ္ႏိုင္ခ်ိန္မွာလည္း ပလူတိုၿဂိဳလ္ကို အစြဲၿပဳၿပီး ပလူတိုနီယံလို႕နာမည္ေပးခဲ့သည္၊ မည္သို႕ဆိုေစကာမႈ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကို ၾကဲခ်ခဲ့တဲ့ အႏုၿမဴဗံုးေတြမွာ အသံုးၿပဳ႕ခဲ့ေသာ ယူေရနီယံအမ်ားစုကို ထုတ္လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အာဖရိကတိုက္က ဒီအာ ကြန္ဂိုႏိုင္ငံ (တၿခားကြန္ဂိုႏိုင္ငံတခုႏွင့္ကြဲေစရန္ ဒီမိုကရက္တစ္ ရီပတ္ပလစ္ ေအာ့ ကြန္ဂို သို႕ ဒီအာဂြန္ဂို ဟုေခၚသည္)က ဇာတ္လမ္းအစလို႕ ေၿပာရမလိုၿဖစ္သည္၊
ဥေရာပႏိုင္ငံေတြ အာဖရိကတိုက္ကိုခြဲေဝယူေတာ့ သတင္းသမားေဟာင္း၊ စာေရးဆရာ၊ လူစြန္႕စား ဟင္နရီ ေမာတင္ စတန္ေလရဲ႕ အကူအညီနဲ႕ ဘယ္လဂ်ီယန္ဘုရင္ ကင္း လီယိုပို႕ ၂ ဟာ ဘယ္လဂ်ီယံႏိုင္ငံထက္အဆေပါင္းမ်ားစြာက်ယ္တဲ့ အာဖရိကတိုက္အလည္က ကြန္ဂိုႏိုင္ငံကို ရလိုက္ပါသည္္၊ ေဒသခံေတြရဲ႕အက်ိဳးအတြက္လို႕ ဆိုခဲ့ေပမယ့္ ကြန္ဂိုဟာ အတင္းအဓမၼေစခိုင္းရာအလုပ္သမား စခန္းၾကီးဘဲၿဖစ္လာခဲ့ပါသည္္၊ သူ႕တပ္သားေတြကလည္း အလုပ္သမားေတြကို ထုတ္ လုပ္မႈတိုးတက္လာေစဖို႕အတြက္ သတ္မွတ္တဲ့ ဆင္စြယ္တို႕သစ္တို႕ မရခဲ့ရင္ လက္ၿဖတ္၊ေခါင္းၿဖတ္ၿပီးအေရးယူပါတယ္တဲ့၊ ဥေရာပမွာ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြထြန္းကားလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ လိုအပ္တဲ့ ရာဘာ ေတြအမ်ားအၿပားထုတ္လုပ္ခဲ့ၿပန္ပါတယ္၊ ရာဘာေတြအလ်ွံအပါယ္ထြက္သလို ေၿမေအာက္သတၳဳေတြလည္းအမ်ားအၿပားထြက္ေတာ့ ဘယ္လဂ်ီယံကုမၼဏီ ယူနီယံမိုင္နာရယ္ ဒူ ဟန္႕ ကာတန္ဂါ က ဘစ္စမတ္၊ ကိုေဘာ့၊ တင္၊ ဇင့္ စတာေတြကို အလြယ္တကူနဲ႕တူး ေဖၚရယူခဲ့ၾကပါတယ္၊ ၁၉၁၅ မွာေတာ့အေကာင္းစားယူေရနီယံသတၳဳသိုက္ကို ရွင္ကိုလိုေဘြး ေဒသမွာေတြ႕ခဲ့ၿပန္ပါသည္၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ယူေရနီယံကေနထုတ္ယူရတဲ့ ကင္ဆာေပ်ာက္ေအာင္ကုရတဲ့ ေရဒီယံ ဟာကမၻာမွာအဖိုးအတန္ဆံုးၿဖစ္ၿပီး တစ္ဂရမ္ကို ေဒၚလာ ၁၇၅၀၀၀ ထိေစ်းရွိခဲ့သည္၊ ေတာင္ေတြကိုေဖာက္ခြဲၿပီး ယူေရနီယံေတြထုတ္ယူကာ ဘယ္လဂ်ီယံႏိုင္ငံကိုတင္ပို႕ခဲ့ၾကသည္၊ ဒီေတာ့ ေရဒီယံထုတ္ယူၿပီးက်န္ခဲ့တဲ့ အဝါေရာင္ယူေရနီယံေတြအမ်ားအၿပား ဘယ္လဂ်ီယံနဲ႕ ဂြန္ဂိုမွာရွိေနခဲ့ၾကသည္၊
၁၉၄၀ခုႏွစ္မွာ နာဇီဂ်ာမန္ေတြဘယ္လဂ်ီယံကိုဝင္ေတာ့ ယူနီယံမိုင္နာရယ္ကုမၼဏီလည္း ရံုးခ်ဳပ္ကို နယူေယာက္ကိုေၿပာင္းခဲ့ရသည္၊ ဂ်ာမန္ေတြလည္း ဘယ္လဂ်ီယံကေန ယူေရနီယံေတြအမ်ားအၿပားရလိုက္သည္၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ ဘာသံုးရမွန္းအေသအၿခာမသိေသး စမ္းသပ္ေနၾကဆဲအဆင့္သာရွိေသးသည္၊ အေမရိကန္ကေတာ့ ကမၻာမွာ ေလယဥ္အင္ဂ်င္ေတြထုတ္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အေရးပါတဲ့ ကိုေဘာ့သတၳဳကို အမ်ားဆံုးသံုးတဲ့ႏိုင္ငံၿဖစ္လာခဲ့သည္၊ ဒါေပမယ့္ ၁၉၄၂ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ အတြင္းမွာ အေမရိကန္တပ္မွ ကာနယ္ ကတ္နက္ ဒီ နီကိုလပ္ တစ္ေယာက္ ယူနီယံမိုင္နာရယ္ကုမၼဏီရံုးခန္းကိုေရာက္လာၿပီး ခ်ိန္မွာေတာ့ အႏွဴၿမဴဗံုးထုတ္လုပ္ရန္ မက္ဟန္တန္ ပေရာဂ်က္ၾကီးစတင္အေကာင္အထယ္ေဖာ္ခဲ့ေလေတာ့သည္၊ ဟီရိုရွီးမားၿမိဳ႕ကို ၾကဲခ်ခဲ့တဲ့ ယူေရနီယံ ေဘ့ ဗံုးမွာ ကြန္ဂိုက ယူေရနီယံေတြသံုးပံုႏွစ္ပံုပါသည္ဟုယူဆရၿပီး၊ ပလူတိုနီယံေတြကိုေတာ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဆန္ဖရန္စစၥကိုလို႕တင္စားရတဲ့ နာဂါစကီၿမိဳ႕ကိုၾကဲခ်ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဗံုးတစ္လံုးမွာ သံုးခဲ့သည္၊
ကြန္ဂိုႏိုင္ငံႏိုင္ငံကလည္း အေကာင္းစား စိန္ေတြကအစ သယံဇာတမ်ားစြာထြက္သလိုၿပသနာအလြန္မ်ားတဲ့ႏိုင္ငံလည္းၿဖစ္သည္၊ အေမရိကန္ေထာက္ခံတဲ့ ဂ်ိဳးဇတ္ မိုဘူတူ သမၼတၿဖစ္လာၿပီး ဇိုင္ယာ ႏိုင္ငံဆိုၿပီးအမည္ေၿပာင္းခဲ့သည္၊ ေနာက္ေတာ့ လူရန္႕ ကာဘီလာက ရဝမ္ဒါ၊ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံေတြ အကူအညီနဲ႕ အာဏာသိမ္းၿပီးေတာ့ ဒီအာကြန္ဂိုဆိုၿပီးၿပန္ေၿပာင္းခဲ့သည္၊ ေနာက္ ေတာ့ ရဝမ္ဒါ နဲ႕ ယူဂန္ဒါ တို႕နဲ႕ ၿပသနာၿဖစ္ၾကၿပန္ၿပီး အာဖရိကရဲ႕ကမၻာစစ္ၾကီးလို႕ေၿပာရမယ့္ ႏိုင္ငံမ်ားစြာပါဝင္တဲ့စစ္ၾကီးၿဖစ္ၿပီး လူေပါင္း ၅.၄ သန္းေက်ာ္ေသေၾကခဲ့ၿပန္သည္၊ ဒုတိယကြန္ဂိုစစ္သာ တရာဝင္ၿပီးသြားတယ္ ၿပသနာေတြကေတာ့ အခုထိမၿပီး၊ ကြန္ကရစ္နဲ႕ပိတ္ထားတဲ့ ယူေရနီယံမိုင္းေတြကလည္းေဖာက္ၿပီး ခိုးယူခံေနရသည္၊ ကြန္ဂိုတကၠသိုလ္ကိုထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ဘုန္းၾကီး လု ဂူလီယံ အကူအညီနဲ႕ အာဖရိကရဲ႕ပထမဆံုး အႏုၿမဴဓာတ္ေပါင္းဖိုကို ၁ မီဂါဝပ္နဲ႕တည္ေထာင္ႏိုင္ခဲ့သည္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမရိကန္မွာ ၂၀၀၀ မီဂါဝပ္ဓာတ္ေပါင္းဖိုေတြနဲ႕စာရင္ေတာ့ ကေလးကစားစရာအဆင့္ဘဲရွိသည္၊ ေနာက္ပိုင္းၿပဳၿပင္ထိမ္းသိမ္းမႈလည္းေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏိုင္ လံုၿခံဳေရးလည္းမေကာင္းနဲ႕အေၿခအေနအေတာ္ဆိုးလာသည္၊ အဆိုးဆံုးကေတာ့ သန္႕စင္ယူေရနီယံေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္း ၁၉၇၀မွာ အခိုးခံလိုက္ရသည္၊ တစ္ေခ်ာင္းကိုေတာ့ အီတလီမာဖီးယားဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္း က အေရွ႕အလည္ပိုင္းမိတ္ေဆြေတြကို ေရာင္းဖို႕ၾကိဳးစားေနတုန္း လ်ွိဳ႕ဝွက္ရဲကၿပန္ဖမ္းမိလိုက္သည္၊ ေနာက္တစ္ေခ်ာင္းကေတာ့ အစအန ေပ်ာက္သြားေတာ့သည္၊ မ်ားေသာအားၿဖင့္ေတာ့ ဇမ္ဘီယားကတစ္ဆင့္ ခိုးထုတ္ၾကသည္၊ ကြန္ဂိုမွာက လဒ္ေပးလဒ္ယူအလြန္မ်ားသည္၊ သူတို႕က လဒ္ေပးတာကို သၾကားေရ လို႕တင္စားေခၚသည္၊ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ အတြင္းမွာ တန္ဇန္းနီးယားနိုင္ငံမွာ ဖမ္းမိတဲ့ ယူေရနီယံ ေတြကလည္း ဇမ္ဘီယာ ကေနတဆင့္ ကြန္ဂိုကေနခိုးထုတ္လာတာၿဖစ္သည္၊ လက္ေတာ့နဲ႕ ဆဲလ္ဖုန္းေတြထုတ္ရာမွာသံုးရတဲ့ ကိုလ္တန္သတၳဳစည္ေတြေနာက္မွာ ဖြက္လာတာဟုဆိုသည္၊
၁၅ရာစုမွစတင္ၿပီး ဘိုဟီးမီးယားေတာင္တန္းေဒသ တေနရာမွ (ခ်က္ကိုစလိုဘက္ကီးယား) စိန္႕ ဂ်ိဳ႕ခ်င္စသယ္ေဒသမွာ ေငြေတြအေၿမာက္အမ်ားရွာေဖြေတြ႕ရွိတူးေဖာ္ခဲ့ၾကသည္၊ ဒါေပမယ့္ေငြေတြနဲ႕အတူရွိေနတဲ့ ေလးလံတဲ့ေက်ာက္ခဲေတြကိုေတာ့အသံုးမလို လြင့္ၿပစ္ခဲ့ၾကသည္၊ ေနာက္မွ (ဘတ္လပ္ေရာ့) ကံဆိုးေက်ာက္မ်ားလိုေခၚတဲ့ ယင္းေက်ာက္ခဲေတြသည္ ယူေရနီယံပါဝင္တဲ့ေက်ာက္ေတြမွန္းသိလာၾကသည္၊သို႕ၿဖင့္ ေရဒီယံကိုထုတ္ယူအသံုးၿပဳတတ္ခ်ိန္မွစၿပီးအဖိုးတန္လာေတာ့သည္၊ ဒီလိုနဲ႕ ကိန္းဘရစ္တကၠသိုလ္ထုတ္ ေရဒီယံကိုအဓိပါယ္ဖြင့္ဆိုၿခင္းဆိုတဲ့ စာေစာင္ကို ကာလယႏၱယားဝတၳဳနဲ႕ နာမည္ၾကီးလာတဲ့ စာေရဆရာ ဟားဘတ္ ေဂ်ာ့ ဝဲလ္ (အိပ္ခ်္ ဂ်ီ ဝဲလ္) ဖတ္မိၿပီးတဲ့အခါမွာ the wo rld set f r e e ဆိုတဲ့စာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့ၿပီး ယူေရနီယံရဲ႕ အနာဂတ္ကို စတင္သတိၿပဳမိေစခဲ့သည္၊ ေနာက္ေတာ့ ၾသစတီးယန္းပေရာ္ဖက္ဆာ ေအာ္တို ဖရစ္ က ဟမ္းဘတ္ဓာတ္ခြဲခန္းမွေန အဂၤလန္သို႕ေၿပာင္းလာၿပီး ၁၉၃၈ခုႏွစ္မွာ ေနခ်ား ဆုိတဲ့သုေတသနစာေစာင္ကို ထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး ေနာက္ ပညာရွင္မ်ားအၾကားလႈပ္လႈပ္ရွားရွားၿဖစ္သြားေစခဲ့သည္၊ အဲ့ဒီမွာ ယူေရနီယံ ယူ ၂၃၅ ထုတ္လုပ္ပံု ခိ်န္းရီအက္ရွင္ စတာေတြကိုၿပည့္ၿပည့္စံုစံုေရးသားထားသည္၊ ယူ၂၃၅ ထုတ္ဖို႕ဆိုတာကတကယ္ေတာ့အလြယ္ ယူေရနီယံ ံေတြအမ်ားၾကီးလိုသည္၊
အဲ့ဒီ စာေဆာင္ကိုဖတ္ၿပီးတဲ့အခါမွာ အေမရိကန္မွ ဟန္ေဂရီယန္လူမ်ိဳးပညာရွင္ လီယို ဇစ္လာ့ တစ္ေယာက္ၿပာၿပာသလဲၿဖစ္သြားၿပီး အိုင္စတိုင္းဆီကို အေၿပးသြားဖို႕ၿပင္သည္၊ ဒါေပမယ့္ ကားမေမာင္းတတ္တဲ့သူက ေနာက္တစ္ေယာက္ အီဂြန္နစ္ ဝတ္ဂနာ ကိုေခၚၿပီး အိုင္စတိုင္းအနားယူေနရာ ေလာင္းအိုင္လန္ဆီသို႕သြားခဲ့ၾကေလသည္၊ အေၿခအေနအရပ္ရပ္ကို အိုင္စတိုင္းနဲ႕ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ပထမ အိုင္စတိုင္းက ဘယ္ဂ်ီယံကိုစာေရးအေၾကာင္းၾကားဖို႕ၿပင္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးအေနနဲ႕ အေမရိကန္သမၼတ ဖရန္ကလင္ ဒီ ရုစဘဲ့ ဆီကို ၁၉၃၉ ခု ေအာက္တိုဘာလမွာ စာေရးလိုက္သည္၊ ရွင္ကိုလိုေဘြး လို႕ေဖာ္မၿပထားေပမယ့္ ကြန္ဂိုမွ ယူေရနီယံေတြကို ထိမ္းခ်ဳပ္ထားဖို႕အၾကံေပးထားသည္၊ အေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္ညႊန္ၾကားၿပီး ေကာ္မတီတခုဖြဲ႕ခဲ့ၾကသည္၊ ဒါေပမယ့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ဘာမွ မလုပ္ႏိုင္ၾကေသး၊
တခါက ဘယ္လဂ်ီယံ ကုမၼဏီ ယူနီယံမိုင္နာရယ္ရဲ႕ ဒါရိုက္တာ အက္ဂါ ဆန္ဂီရာ ကိုၿပင္သစ္အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕က ဆာဟာရ သဲကႏာၱရမွာ ယူေရနီယံနဲ႕ပတ္ သတ္ၿပီးစမ္းသတ္မႈေတြလုပ္ဖို႕ လာတိုင္ပင္ခဲ့ဘူးသည္၊ ေနာက္ၿပီး ၁၉၄၀ ေမလမွာ ဂ်ာမန္ေတြဘယ္လဂ်ီယံကို ဝင္သိမ္းေတာ့ ဟစ္တလာ အတြက္ ယူေရနီယံေတြအမ်ား အၿပားရသြားသည္၊ သူဘာလုပ္မလဲဆိုတာေတာ့ဘယ္သူမွမသိေသး၊ ဘယ္လဂ်ီယံကို ဂ်ာမန္ေတြမသိမ္းခင္မွာဘဲ ယူေရနီယံမိုင္နာရယ္ က နယူးေယာက္ကို ေၿပာင္းေရႊ႕ေနၿပီး ၿဖစ္သည္၊ အက္ဂါ ဆန္ဂီရာ လို အလြန္လ်င္ေသာစီးပြားေရးသမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ယူေရနီယံေတြကို မေမ့၊ ရွင္ကိုလိုေဘြးမွ ယူေရနီယံ တန္ခ်ိန္ ၁၂၅၀ ကိုဘယ္သူမွမသိေအာင္ နယူေယာက္ကိုသယ္ယူလာခဲ့ၿပီး သံုးထပ္ဂိုေထာင္ထဲမွာ သိမ္းထားလိုက္သည္၊ ပထမေတာ့ သူ႕ဆီကယူေရနီယံေတြကိုွ ဝယ္ဖို႕ အေမရိကန္က စိတ္မဝင္စားခဲ့၊
ဒီလိုနဲ႕ ပညာရွင္ေတြၾကားမွာ ေရဒီယိုသတိၾကြမႈကို က်ယ္က်ယ္ၿပန္႕ၿပန္႕ေလ့လာလာၾကၿပီး ဒီကိစၥက လ်ိွဳ႕ဝွက္မဟုတ္ေတာ့၊ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္မွာ ဂ်ပန္က ပညာရွင္ တိုကုတာရို ဟာဂီဝါယာ က ယူ ၂၃၅ အေၾကာင္းကို ေလ့လာ သင္ၾကားေပး ေနၿပီး၊ ဂ်ပန္အဖြဲ႕ေတြက ကိုရီးယား ေရလက္ၾကားတစ္ဝိုက္မွာ ယူေရနီယံရွာေဖြေနၾကသည္၊ ဂ်ာမန္မွာေတာ့ ပညာရွင္ ဝါနာ ဟယ္ဆင္ဘာ့ အဖြဲ႕က ထိေရာက္တဲ့ ႏူထရႊန္ကိုေႏွးေအာင္လုပ္နည္းကို ရွာေဖြေနသည္၊ ၿပင္သစ္ပညာရွင္ေတြကိုေတာ့ ဂ်ိဳေလာ့ ကူရီ ဦးေဆာင္ၿပီး အာဖရိကမွ ရတဲ့ယူေရနီယံ နဲ႕ အက္တြန္မစ္ လက္နက္ကို သုေတသနလုပ္ၿပီး ဆာဟာရမွာစမ္းဖို႕လုပ္ေနၾကသည္၊ ရုရွားမွ အိုင္ဂြာ ကရွက္ရွာေတာ့ ကလည္း ဖရစ္ ရဲ႕ ေနခ်ာ စာေဆာင္ကိုဖတ္ၿပီးေတာ့ ယူ ၂၃၅ ကိုခြဲထုတ္ဖို႕အဖြဲ႕ဖြဲ႕ၿပီးေလ့လာေနသည္၊ ေနာက္ၿပီး ယူေရနီယံေတြကို ဂ်ာမန္နဲ႕ အေမရိကန္ေတြရသြားမွာ ကိုစိုးရိမ္ေနခဲ့သည္၊
အေမရိကန္ေတြလက္ေႏွးေနလို႕မရေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ေရာက္လာသည္၊ ဒီလိုနဲ႕ ၁၉၄၂ ခု တရက္မွာေတာ့ ယူနီယံမိုင္နာရယ္ဒါရိုက္တာ ဆန္ဂီရာ ရဲ႕နယူေယာက္ ရံုးခန္းကို အေမရိကန္ကာနယ္ နီကိုလပ္တစ္ေယာက္ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ေရာက္လာေတာ့သည္၊ ဆန္ဂီရာ တစ္ေယာက္ သူ႕ယူေရနီယံေတြကိုေရာင္းဖို႕ ၂ႏွစ္ေစာင့္ခဲ့ရသည္၊ ဆန္ဂီရာ က နီကိုလပ္ရဲ႕ ရာထူးအမွတ္တစ္ဆိပ္ေတြ နဲ႕ ဝယ္ဖို႕အမွန္တကယ္အာဏာရွိသူဟုတ္မဟုတ္စစ္ေဆးလိုက္ၿပီး ဘာအတြက္ ဒါေတြသံုးမွာလည္းလုိ႕ေမးလိုက္သည္၊ နီကိုလပ္တစ္ေယာက္ေၿဖဖို႕ခက္ေနစဥ္မွာ ဘဲ ေၿဖဖို႕မလိုပါဘူးလို႕ေၿပာလိုက္ရင္း ေစ်းစကားေၿပာၾကသည္၊ သူ႕ရဲ႕ယူေရနီယံေတြအတြက္ ေဒၚလာ ၃၇.၅သန္းရလိုက္သည္၊ ဘယ္ေတာ့စရႏိုင္မလည္းလို႕နီကိုလပ္က သူ႕ကိုေမးေတာ့ ဘယ္ေတာ့လိုခ်င္လည္းၿပန္ေမးလိုက္သည္၊ နီကိုလပ္က အၿမန္ဆံုးလိုခ်င္သည္ ၿဖစ္ႏိုင္ရင္မနက္ၿဖန္လိုခ်င္သည္ဆိုေတာ့ သူက ဒီေနရာကေန ၈မိုင္ေဝးတဲ့ေနရာက ဂိုေဒါင္ထဲမွာ ဘာအေစာင့္မွမရွိဘဲ သိမ္းထားတဲ့ယူေရနီယံေတြကို သြားယူရံုဘဲဆိုေတာ့ နီကိုလပ္ အံ့အားသင့္သြားသည္၊ ဒါေပမယ့္ နယူေယာက္မွာရွိေနတဲ့ ယူေရနီယံေတြက ဗံုးလုပ္ဖို႕ ဘယ္လိုမွမေလာက္ ေနာက္ထပ္ အမ်ားၾကီးလိုေသးသည္၊ ဒီေတာ့ ရွင္ကိုလိုေဘြးမွာ ပိတ္ထားတဲ့ယူေရနီယံမိုင္းကို ၿပန္တူးၿပီး တႏွစ္ ယူေရနီယံပ်မ္းမ်ွ တန္၄၀၀ ပို႕ေပးဖို႕ နီကိုလပ္ရဲ႕ဆရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဂရု ကေတာင္းဆိုေတာ့ ဆန္ဂီရာ က မၿဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းအေၾကာင္းၿပန္လိုက္သည္၊ အလုပ္သမားရွာရမည္၊ ရပ္ထားတဲ့မိုင္းထဲမွ ေရေတြကို စုပ္ထုတ္ဖို႕ကမလြယ္၊ ဒီလိုနဲ႕ အေမရိကန္ အဂၤ်င္နီယာတပ္က အခမဲ့ ေရေတြစုတ္ထုတ္ၿပီး မိုင္းကို ၿပဳၿပင္ေပးဖို႕ကမ္းလွမ္းရေတာ့သည္၊ ေရာင္းသူတစ္ဦး ဝယ္သူတစ္ဦး ထဲေပမယ့္ လိုခ်င္သူကအေလ်ွာ့ေပးရေတာ့သည္၊ ႏွစ္ဖက္သူလ်ိဳေတြလည္းေၿခၿခင္းလိမ္ေနၾကမွာ ေသၿခာသည္၊ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ကလည္း အဲ့ဒီ ယူေရနီယံမိုင္းကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ထားၿခင္ေနသည္၊
အေမရိကန္ကလည္း ယူေရနီယံေတြဝယ္သလို အၿခားရွိႏိုင္မယ့္ေနရာေတြကို ပိုက္စိတ္တိုက္ၿပီးစံုစမ္းသုေတသနလုပ္သည္၊ ႏိုင္ငံ ၂၀ မွာ စမ္းသပ္ရွာေဖြၿပီးေတာ့ ရလပ္ထြက္လာသည္၊ ကြန္ဂိုက အဆင့္အၿမင့္ဆံုးယူေရနီယံေတြရွိၿပီး၊ အေမရိကန္ ကေနဒါ ဆီြဒင္ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ အသင့္အတင့္ေကာင္းတာေတြရွိသည္၊ ခ်က္ကိုစလိုဘက္ကီးယား ေပၚတူဂီ နဲ႕ေတာင္အာဖရိကတို႕မွာေတာ့ သင့္ေတာ္ရံုအဆင့္ယူေရနီယံေတြရွိေၾကာင္း တြက္ခ်က္ေတြ႕ရွိလာသည္၊ ရုရွား နဲ႕ဘူေဂးရီးယားႏိုင္ငံေတြမွာ ေတာ့မသိရွိရေသး၊ အေမရိကန္အေနနဲ႕ ရွိသမွ်ယူေရနီယံေတြကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ထားဖို႕လိုသည္၊ ရုရွားမရေစရ၊ ရုရွားအေနနဲ႕ အနည္းဆံုးေနာင္အႏွစ္ ၂၀ ၾကာမွ သာလံုေလာက္တဲ့ ယူေရနီယံေတြရႏိုင္မယ္လို႕ တြက္ခ်က္ခဲ့ၾကသည္၊ ေနာက္ေတာ့မွ တြက္တာလံုးလံုးမွားမွန္းသိေတာ့သည္ ကမၻာေပၚမွာ ယူေရနီယံေတြက သံၿဖဴထက္ေတာင္ပိုမ်ားသည္၊ ေရႊထက္အဆအမ်ားၾကီးပိုရွိေနသည္၊ အနဲဆံုး မတူးရေသးတဲ့ယူေရနီယံပမာဏ က တန္ခ်ိန္ ၁၀၀ ဘီလီယံအထက္မွာရွိသည္၊
အေမရိကန္ရဲ႕ မက္ဟန္တန္ပေရာဂ်က္ၾကီးကို တက္နဆီၿပည္နယ္ ကလင့္ ၿမစ္အနီးမွ ဘလက္အုပ္ရစ္ မွာ စေတာ့သည္၊ ၿမိဳ႕အေသးႏွစ္ၿမိဳ႕ကို ဖယ္ရွားခဲ့သည္၊ အေဆာက္အဦးၾကီးကို ယူပံုသဏန္ေဆာက္လုပ္ထားၿပီး အလုပ္သမားေပါင္း တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္နဲ႕အဆက္မၿပတ္လုပ္ခဲ့သည္၊ အလုပ္သမားေတြမေၿပာႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြေတာင္သူတို႕ဘာလုပ္ေနတယ္ဆိုတာမသိေစရ၊ ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ဖို႕ႏွင့္ တစ္ဖြဲ႕ႏွင့္တစ္ဖြဲ႕ အဆက္အသြယ္မလုပ္ဖို႕ကန္႕သတ္ထားသည္၊ ေနာက္ၿပီးအားလံုးကို စကားဝွက္ေတြႏွင့္ေၿပာင္းေပးထားသည္၊ အခ်ိန္ႏွင့္အညီအၿမန္လုပ္ေနရေတာ့ လူအားပစၥည္းအားအမ်ားၾကီးစိုက္ထုတ္ခဲ့ၾကရသည္၊ ပေရာဂ်က္ အက်ယ္က ရိုဒီကၽြန္းတစ္ဝက္မွ်က်ယ္ၿပီး အေဆာက္အဦးေပါင္း ၅၄၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး အလုပ္သမားဦးေရက ပနားမားတူးေၿမာင္းကိုတူးခဲ့တဲ့လူထက္ပိုမ်ားေသးသည္၊ အဲ့ဒီအထဲမွ အုပ္ဂူပံုစံ ဘလက္ဘန္း လို႕အမည္ဝွက္ေပးထားတာကေတာ့ ပထမဆံုးအခိုင္အခံ့ဓာတ္ေပါင္းဖိုပင္ၿဖစ္ေတာ့သည္၊ ခ်ီကာဂိုမွ သုေတသနလုပ္ထားတဲ့ ဓာတ္ေပါင္းဖိုပံုစံကိုယူၿပီးေဆာက္လုပ္ထားၿခင္းၿဖစ္သည္၊
၁၉၄၅ ခုႏွစ္မွာ ဂ်ပန္ကစစ္ရံွဳးဖို႕ေသၿခာသေလာက္ၿဖစ္ေနၿပီ၊ အေမရိကန္မွာက အဏုၿမဴ ဗံုးထုတ္ဖို႕ လံုေလာက္တဲ့ သန္႕စင္ယူေရနီယံ ယူ ၂၃၅ ကမရေသး၊ စစ္မၿပီးခင္ ဗံုးထုတ္ ၿပီးႏိုင္ဖို႕အေရးတၾကီး လိုအပ္ေနသည္၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ဘဲ မေမ်ွာ္လင့္တဲ့အံ့ၾသစရာ ေတြၿဖစ္လာခဲ့သည္၊
အေဒါ့ဟစ္တလာ တစ္ေယာက္ေနာက္ဆံုးစပက္ကတီကို စားၿပီး ဘန္ကာထဲမွာ သူ႕ကိုယ္သူသတ္မေသမွီ တစ္လေက်ာ္္အလိုတစ္ရက္မွာ အန္တာဆီးဘု ၂၃၄ အမည္ရွိတဲ့ သာမန္ ယူဘုတ္ေတြထက္သံုးဆၾကီးတဲ့ ေရငုတ္သေဘၤာၾကီးတစ္စီးဟာ အလြန္စိတ္ဝင္စားဖြယ္ရာကုန္ပစၥည္းေတြတင္ေဆာင္ၿပီး ဂ်ာမန္ဆိပ္ကမ္း ကီရယ္ မွေရတပ္သား ၆၀ နဲ႕တိတ္တိတ္ဆိပ္ဆိပ္ထြက္လာခဲ့သည္၊ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ရုရွားရဲ႕ တပ္နီေတာ္က ဘာလင္ၿမိဳ႕နားကိုေရာက္လာေနၿပီ၊ အေမရိကန္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အိုင္စင္ေဟာင္းဝါးရဲ႕တပ္ေတြကလည္း မိုဆယ္လီ ၿမစ္ကိုၿဖတ္ကူးၿပီးၾကၿပီ၊ ရွိသမွ် ယူဘုတ္ ၄စီးမွာ ၃စီး ကတိုက္ပြဲမွာ ကုန္ၿပီ၊ ဒီေတာ့ ဒီေရငုတ္သေဘၤာၾကီးကဘာလုပ္မွာပါလိမ့္၊
ေရငုတ္သေဘၤာၾကီးက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံကိုဦးတည္ေနတာၿဖစ္ၿပီး၊ သေဘၤာေပၚမွာပါလာတာေတြကေတာ့ ဂ်ာမန္တို႕ရဲ႕ ဗြီတူး ဒံုးက်ည္ ဘလူးပရင့္အၿပည့္အစံု၊ ဓာတုလက္ႏွက္မ်ားႏွင့္ ထုတ္လုပ္ပံုစံမ်ား၊ စံနစ္တက်ၿဖဳတ္သိမ္းထားတဲ့ ေနာက္ဆံုးထုတ္ တိုက္ေလယဥ္ႏွစ္စီး၊ စတဲ့ပစၥည္းေတြအၿပင္ ေနာက္ဆံုးအထူးေသတၱာၾကီး ၁၀လံုးထဲမွာပါလာတာေတြကေတာ့ ယူေရနီယံမ်ားပင္ၿဖစ္ေတာ့သည္၊ စုစုေပါင္း ၁၂၃၅ ေပါင္ပါရွိသည္၊ ဘယ္ဂ်ီယံကရတာေတြပါႏိုင္သလို ခ်က္ကိုစလိုဘက္ကီးယား (ယခု ခ်က္ ႏိုင္ငံ) မွတူးေဖာ္ရတာေတြလည္းၿဖစ္ႏိုင္သည္၊ ေနာက္ထပ္ပါလာတဲ့ အထူး ခရီးသည္ ၁၄ ေယာက္ကေတာ့ နာဇီပါတီမွ ပညာရွင္ နဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္္မ်ားပင္ၿဖစ္သည္၊ ေလေၾကာင္းကာကြယ္ေရးကၽြမ္းက်င္သူ၊ ဗြီတူးဒံုးပ်ံ ပညာရွင္ စတဲ့သူေတြၿဖစ္ၿပီး ဂ်ပန္ အဆင့္ၿမင့္ အရာရွိ ႏွစ္ေယာက္လည္းပါလာခဲ့သည္၊ ေရငုတ္သေဘၤာၾကီးက အာဖရိကတိုက္ကိုပတ္ၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွမွေကြ႕ကာ ရန္သူကိုေရွာင္ၿပီးသြားရမည္ၿဖစ္သည္၊ ဂ်ာမန္တို႕အေနနဲ႕ မိတ္ေဆြဂ်ပန္တို႕ကို စစ္မရံႈးေစရန္ အေကာင္းဆံုးကူညီေပးၿခင္းၿဖစ္ေတာ့သည္၊
ေရငုတ္သေဘၤာၾကီး အာဖရိကကိုၿဖတ္ေနစဥ္မွာဘဲ ဂ်ာမန္ေရဒီယိုမွ လက္နက္ခ်ေၾကာင္းေၾကၿငာသည္၊ ေရငုတ္သေဘၤာေတြအေနနဲ႕ အဆင္ေၿပတဲ့ေနရာေတြမွာလက္နက္ခ်ဖို႕ ပါ ညႊန္ၾကားထားသည္၊ ကဲ..ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ၊
သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၾကသည္၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း အာဂ်င္တီးနားဘက္မွာ သြားေရွာင္ေနၿပီး သူတို႕မွာပါတဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြနဲ႕ အေပးအယူလုပ္လို႕ရႏိုင္တာေတြရွိသည္ဟု အဆိုၿပဳၾကသည္၊ လက္နက္ခ်မည္ဆိုရင္လည္းဘယ္မွာ သြားလက္နက္ခ်ၾကမလဲ၊ ဆိုဗီယက္ေတြဆီ သြားလို႕မၿဖစ္ အၿပင္းအထန္တိုက္ခဲ့တဲ့ရန္သူေတြ၊ အဂၤလိပ္ကို လည္းသူတို႕ေတြ အၾကီးအက်ယ္ ဗံုးၾကဲထားခဲ့သည္၊ ေနာက္ဆံုး ေတာ့ အေမရိကန္မွာလက္နက္ခ်ဖို႕ ဆံုးၿဖတ္လိုက္ေတာ့သည္၊ ပါလာတဲ့ ဂ်ပန္ အဆင့္ၿမင့္အရာရွိ ၂ဦးကေတာ့ သူတို႕ဂ်ပန္ကလက္နက္မခ်ေသးေတာ့ သူတို႕ကိုယ္သူတို႕သတ္ေသလိုက္ၾကရေတာ့သည္၊ သူတို႕နဲ႕အတူ ပါလာတဲ့ယူေရနီယံေတြဘယ္ေရာက္သြားသည္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွမသိ၊ သိလည္းေၿပာၾကမည္မထင္၊ ဘာဘဲၿဖစ္ၿဖစ္ ယူေရနီယံေဘ့ အဏုၿမဴဗံုကို ၁၉၄၅ ၾသဂုတ္လ ၆ရက္မွာ ဟီရိုရွီးမားၿမိဳ႕ကိုၾကဲခ်ခဲ့ၿပီး၊ ၃ ရက္ခန္႕အၾကာ မွာေတာ့ ပလူတိုနီယံဗံုးကို နာဂါစာကီၿမိဳ႕မွာ ၾကဲလိုက္ေတာ့သည္၊
လံုေလာက္တဲ့ယူေရနီယံအလြယ္တစ္ကူ ဆိုဗီယက္တို႕မရႏိုင္ ဟု အေမရိကန္တို႕ထင္ထား ခဲ့သည္၊ သို႕ေပမယ့္ ဘိုဟီးမီးယား က စိန္႕ဂ်ိဳခ်င္စသယ္ မိုင္းကေန ယူေရနီယံေတြ တူးေဖာ္ႏိုင္ၾကသည္၊ အေရွ႕ဂ်ာမဏီရွိမိုင္းကလည္း အမ်ားအၿပားရေသးသည္၊ ဒီေတာ့ ေနာင္အႏွစ္၂၀ မွ အဏုၿမဴဗံုး ပိုင္ႏိုင္မယ္လို႕ အေမရိကန္တို႕ကတြက္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ဂ်ပန္ကိုဗံုးၾကဲအၿပီး ၄ ႏွစ္အၾကာ ၁၉၄၉ ၾသဂုတ္လ မွာဘဲ ဂ်ိဳး ဝမ္း လို႕ အမည္ဝွက္ေပးထားတဲ့ အႏုၿမဴဗံုးကို ဆိုဗီယက္တို႕ေအာင္ ၿမင္စြာစမ္းသပေဖာက္ခြဲ္ ႏိုင္ခဲ့ၾကေတာ့သည္၊
၁၉၆၉ ခုႏွစ္အတြင္းကတစ္ရက္မွာ ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံေၿမာက္ပိုင္းက အေဘာရီးဂ်င္း တိုင္းရင္းသားတို႕အထြတ္အၿမတ္ထားရာ ေမာင့္ဘေရာ့မန္း ေတာင္ထြတ္နားကိုၿဖတ္ၿပီး အလူမီနီယံကုမၼဏီတစ္ခုမွ ေရဒီယိုမက္ထရစ္ဆာေဗး တိုင္းတဲ့ေလယဥ္ တစ္စဥ္းၿဖတ္ပ်ံသြားၿပီးေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ့ အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ ယူေရနီယံသတၳဳေတြ အေၿမာက္အမ်ား ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံမွာစတင္ေတြ႕ရွိေလေတာ့သည္၊ ရွင္ကိုလိုေဘြး အဆင့္မွီယူေရနီယံမ်ားၿဖစ္သည္၊ ေနာက္ေတာ့ ၾသစေတးလ်တိုက္ႏိုင္ငံမွာ ကမၻာ့မတူးေဖာ္ရေသးတဲ့ယူေရနီယံစုစုေပါင္းရဲ႕ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္း (အၿခားေနရာတခုမွာ ၂၆ ရာခိုင္ႏႈန္းလို႕ေဖာ္ၿပထား၊ခုႏွစ္အလိုက္ေၿပာင္းလဲမႈရွိႏိုင္ပါသည္) ရွိေၾကာင္းေတြ႕ရွိလာရသည္၊ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မွာေတာ့ ပိုၾကီးမားတဲ့သတၳဳသိုက္ ဂ်ဘီလူကာ ကိုထပ္ေတြ႕ရၿပန္ပါသည္၊ နာမည္ၾကီးၾသစေတးလ်ကုမၼဏီ ရိန္းဂ်ား၊ မယ္ရီ ကတ္သလင္း နဲ႕ အိုလံပစ္ ဒန္ တို႕ကအဓိကတူးေဖာ္ၾကသည္၊ ကေနဒါကလည္းလာေရာက္ရင္းႏွီးၿမဳတ္ႏွံသည္၊ ဘာဘဲေၿပာေၿပာ အိႏိၵယရဲ႕ ပထမဆံုး အႏုၿမဴစမ္းသတ္မႈအတြက္ရတဲ့ယူေရနီယံေတြက ၾသစေတလ်ကလာသည္ဟုသိရသည္၊ ၾသစေတးလ်ကေတာ့ တစ္ႏွစ္ကို ယူေရနီယံ ရဲလိုးကိတ္ (ယူေရနီယံကို ေရာင္းခ်ရာတြင္ ရဲလိုးကိတ္ အဆင့္ၿပဳလုပ္ၿပီး သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရာင္းခ်ရသည္) တန္ခ်ိန္ ၉၀၀၀ ေက်ာ္ ပံုမွန္ တင္ပို႕ေနခဲ့သည္၊ ေနာက္ထပ္ ေဟာနီမြန္း လို႕ေခၚတဲ့ပေရာဂ်က္တစ္ခုကလည္း ၂၀၀၈ ေမလမွစတင္ဖို႕ၿပင္ဆင္ခဲ့ၿပီး၊ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ဂၽြန္ ဟိုးဝွက္ ကလည္း တရုတ္အစိုးရဲ႕ ဓာတ္ေပါင္းဖို အသစ္ ၄၀ ေက်ာ္အတြက္ တစ္ႏွစ္ကို ရဲလိုးကိတ္ တန္ခ်ိန္ႏွစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္ တင္ပို႕ရန္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ထဲက
သေဘာတူူစာခ်ဳပ္ ထားခဲ့ သည္၊
၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာတုန္းကေတာ့ ရဲလိုးကိတ္ တစ္ေပါင္ကို ေဒၚလာ ၁၂၀ ထိေစ်းတက္သြားခဲ့ေသးသည္၊ ရဲလိုးကိတ္ ေပါက္ေစ်းက လက္ရွိ တစ္ေပါင္ကို ေဒၚလာ ၅၀ ခန္႕ပ်မ္းမွ်ရွိသည္၊
တကယ္ေတာ့ၾသစေတးလ်ႏိုင္ငံက ယူေရနီယံေတြသာတင္ပို႕ေနတာ သူ႕ႏိုင္ငံမွာ အႏုၿမဴဓာတ္ေပါင္းဖို မထား (ႏဴဖရီး တိုင္းၿပည္)၊ ၁ ကီလိုဝွက္ သာရွိတဲ့ သုေတသနအတြက္ သက္သက္ရွိတယ္ဆိုရံုအေသးေလးတစ္ခုသာ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ၿပင္နားမွာ ရွိသည္၊
အာဖရိကႏိုင္ငံ ႏိုင္ဂ်ာ ႏိုင္ငံ က ကမၻာ့အၾကီးဆံုးယူေရနီယံမိုင္းၾကီး ကိုသြားရာလမ္းက သိပ္မေကာင္းပါ၊ ႏိုင္ဂ်ာႏိုင္ငံရဲ႕ ဧရိယာအမ်ားစုကလည္း ဆာဟာရသဲကႏၱာရ ရဲ႕အစိတ္အပိုင္း သက္သက္သာ၊ ကမာၻ့ စတၳဳထ ယူေရနီယံအမ်ားဆံုးတင္္ပို႕တဲ့ႏိုင္ငံၿဖစ္ေပမယ့္ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံတစ္ခုလည္းၿဖစ္သည္၊ အဲ့ဒီက ေအကုတ ယူေရနီယံမိုင္းၾကီးကို တူးေဖာ္သူေတြကေတာ့ ၿပင္သစ္ႏိုင္ငံ ပဲရစ္အေၿခစိုက္ အာရီဗာ ကုမၼဏီၿဖစ္ၿပီး ႏွစ္ရွည္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ထားၿပီး အလြန္သက္သာတဲ့အခြန္သာ ႏိုင္ဂ်ာအစိုးရကိုေပးရသည္၊ ဒီလိုနဲ႕ အေနာက္ ႏိုင္ငံကုမၼဏီ ေတြက သယံဇာတေတြကို လက္ဝါးၾကီးအုပ္ထားၿပီး ၿပည္သူေတြကေတာ့ ဆင္းရဲၿမဲသာၿဖစ္သည္၊ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ ႏိုင္ဂ်ာႏိုင္ငံကလည္း တင္ပို႕ေရာင္းခ်စရာဆိုလို႕ ယူေရနီယံႏွင့္ ၾကက္သြန္နီသာရွိသည္၊ လက္ရွိသမၼတ မာမက္ဒို တန္းဂ် ကလည္း ယခုဆို တတိယအၾကိမ္သမၼတအၿဖစ္ ထပ္မံေရြးခ်ယ္ခံရၿပန္သည္
(ၾသဂုတ္လ ၇ ရက္ ၂၀၀၉ စီအန္အန္သတင္း)၊
ဟိုးတခ်ိန္က ႏိုင္ဂ်ာမွာ အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ သမၼတ ဆီးနီ ေကာင့္ခ်ီ က (တိုင္းၿပည္တိုးတက္ဖို႕ရန္) လိုအပ္ရင္ မေကာင္းဆိုးဝါးၿဖစ္ပေစ ယူေရနီယံကို ေရာင္းရမွာဘဲ ေၿပာခဲ့ဖူးသည္၊ ေၿပာခဲ့တာၾကာခဲ့ၿပီဆိုေပမယ့္ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ဒီစကားကို မေမ့ၾက၊
၂၀၀၂ခု ေအာက္တိုဘာလတစ္ရက္က ေရာမၿမိဳ႕တေနရာမွာ အသက္၆၀ အရြယ္ခန္႕ရွိတဲ့ ရီကို မာတီႏို ဆိုတဲ့ လူၾကီးက အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကို ေန႕လည္စာစားဖို႕အလြန္ေကာင္းမြန္တဲ့ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္သို႕ေခၚလာခဲ့သည္၊ ကိစၥကေတာ့တၿခားမဟုတ္ မာတီႏိုဆိုတဲ့ လူၾကီးက အေရးၾကီးသတင္းတစ္ခုကိုေရာင္းဖို႕ၾကိဳးစားေနၿခင္းၿဖစ္သည္၊ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္ၿဖစ္သည္၊ လူၾကီးက သူမကို ယူေရနီယံအေၿမာက္အမ်ားေရာင္းခ်တဲ့ႏိုင္ငံသိလားဟုေမးလိုက္ ၿပီးေနာက္ ဖိုင္တစ္ခုကိုလွမ္းေပးလိုက္သည္၊ လူၾကီးလွမ္းေပးလိုက္တဲ့ ဖိုင္ကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးမ်က္လံုးပ်ဴးသြားသည္ ႏိုင္ဂ်ာသမၼတ တန္းဂ် ကအီရတ္ႏိုင္ငံကို ယူေရနီယံ တစ္ႏွစ္ကို တန္၅၀၀ ေရာင္းဖို႕သေဘာတူထားတဲ့စာခ်ဳပ္ မိတၱဴၿဖစ္ေနသည္၊ အီတလီေထာက္လွမ္းေရး စစ္စမီ လိုအဖြဲ႕ေတြကအစ အဆက္အသြယ္အလြန္ ေကာင္းတဲ့လူၾကီး ကဘယ္လို ရလာသည္ကို မေၿပာ၊ သူလိုခ်င္တာကေတာ့ ဒီဖိုင္အတြက္ ေဒၚလာ တစ္ေသာင္းႏွစ္ေထာင္သာ၊ ဒီလိုနဲ႕ သူ႕အထက္အယ္ဒီတာကို တင္ၿပလိုက္သည္၊ အယ္ဒီတာကေနတဆင့္ အီတလီဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ဘာလူစကိုနီ ဆီကိုေရာက္သြားေတာ့သည္၊့ အေမရိကန္နဲ႕အထူးရင္းႏွီးသူမဟာမိတ္ေတြဆိုေတာ့ အီရန္မွာ အထူးဖ်က္အားေကာင္းတဲ့လက္နက္ေတြကိုအသဲအသန္ရွာေနတဲ့ အေမရိကန္သမၼတ ေဂ်ာ့ ဒလ်ဴ ဘု ဆီကိုအၿမန္ေရာက္သြားေလေတာ့သည္၊ သံသယေတြပိုခိုင္မာလာေလေတာ့သည္၊ အၿခားေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႕ေတြဆီကလည္းသ တင္းကရၿပီးသားၿဖစ္သည္၊ နဂိုကရထားတဲ့ သတင္းေတြထဲမွာ ဒီသတင္းကပိုခိုင္မာေအာင္လုပ္ေပးသလိုၿဖစ္သြားသည္၊
တကယ္ေတာ့ ဒီသတင္းကသတင္းအမွားသာၿဖစ္သည္၊ မာတီႏိုက သက္သက္လူလည္လုပ္ၿပီး သတင္းေရာင္းတာၿဖစ္သည္၊ ႏိုင္ဂ်ာသမၼတ လက္မွတ္ကို တေနရာကေန ကတ္ေက်းနဲ႕ကိုက္ ၿပီး မိတၱဳၿပန္ဆြဲထားတဲ့စာခ်ဳပ္အတုၾကီးသာ၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း ရမယ္ရွာေနတဲ့ အေမရိကန္ကို အီတလီ မိတ္ေဆြက ကူညီလိုက္တာလည္းၿဖစ္ႏိုင္သည္၊
အီရန္ ၿပည္က လွပတဲ့ ေနတန္ လို႕ေခၚတဲ့ ေတာင္တန္းၿမိဳ႕နားမွာ ေၿမေအာက္ဥမွင္ တစ္ခုရွိသည္ အဲဒီဥမွင္အတြင္းမွာေတာ့ လ်ိဳ႕ဝွက္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ႏဴကလီးယားဓာတ္ေပါင္းဖို တခုရွိေလသည္၊ အဲ့ဒီဓာတ္ေပါင္းဖိုကေတာ့ အစၥေရးရဲ႕ ဒိုင္မိုနာ ဓာတ္ေပါင္းဖိုလိုဘဲ ေၿမေအာက္မွာ တည္ထားသည္၊ အလြယ္တကူမၿမင္ႏိုင္ ဗံုးမၾကဲႏိုင္ေအာင္လုပ္ထား ေလသည္၊ ေနတန္ ဓာတ္ေပါင္းဖိုက ဘတ္စကတ္ေဘာကြင္းသာသာ အခန္းထဲမွာ စင္ထရယ္ၿဖဳ႕ ၃၀၀၀ တပ္ဆင္ထားၿပီး အဲဒီကေနလည္ပတ္ၿပီး ယူေရနီယံ ၂၃၅ကိုဖမ္းယူသည္၊ ဒီဇိုင္းကေတာ့ ေအ က်ဴ ခန္ ဒီဇိုင္းၿဖစ္သည္၊ ေအ က်ဴ ခန္ကလည္း ဘယ္လိုခိုးလာတာလည္းဆိုတာ ဇတ္လမ္းရွိေသးသည္၊ ဘာဘဲေၿပာေၿပာ အီရန္ကလည္းေခသူမဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္ ဒီဇိုင္း အိုင္အာ-တူး ကိုစမး္သတ္ထုတ္လုပ္ထားသည္၊ အဲဒီအီရန္ရဲ႕ ဒီဇိုင္းက ေအ က်ဴ ခန္းရဲ႕ ပံုစံထက္ ထက္ဝက္ပိုငယ္ၿပီး ေလးဆပိုထုတ္လုပ္ႏိုင္အားရွိသည္ဟုဆိုသည္၊
ဆံပင္ညွပ္သမား၊ပန္းပဲဆရာ သားကေန သမၼတၿဖစ္လာတဲ့ မာမြတ္ အာမက္နီဂ်က္ ၾကည့္ရတာေတာ့ေအးေအးေဆးေဆးပင္..
ဘာဘဲေၿပာေၿပာ ၿငင္းတဲ့သူေတြကေတာ့ ၿငင္းေနဆဲပင္..
ေနာက္ထပ္ႏိုင္ငံေတြအမ်ားၾကီးရွိပါေသးသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ႏဴကလီးယားဆိုင္ရာသေဘာတူညီခ်က္လက္မွတ္ထိုးထားၾကၿပီး၊ တခ်ိဳ႕ႏုိင္ငံေတြကေတာ့ မထိုးထားၾက၊
ေနာက္ပိုင္း ရုရွား က ႏိုင္ငံေတြကြဲထြက္သြားၿပီးေနာက္မွာ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာ ယူကရိန္းစတဲ့ႏိုင္ငံေတြက သူ႕တို႕ဆီမွာထားတဲ့ ႏူကလီးယားလက္ႏွက္ေတြကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး ရုရွားကိုၿပန္ပို႕လိုက္ၾကသည္၊ အဲ့ဒီ ႏူကလီးယားထိပ္ဖူးေပါင္း ေသာင္းေက်ာ္ထဲက တခ်ိဳ႕ကို အေမရိကန္ကို
ယူေရနီယံေလာင္စာအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲတင္ပို႕ခဲ့သည္၊ အဲဒီ ေလာင္စာေတြကို ဓာတ္ေပါင္းဖိုေတြမွာသံုးၿပီး အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ လ်ွပ္စစ္သံုးစြဲမႈ ရဲ႕ ၂၀ ရာႏႈန္းကို ၂၀၁၃ ခုထိေပးထားႏိုင္သည္တဲ့၊ ဒီေတာ့ မီး ၁၀ခါဖြင့္လ်င္ ၂ခါက ရုရွားကလာတဲ့ ႏူကလီးယားထိပ္ဖူးေတြကၿဖစ္သည္ဟုဆိုႏိုင္သည္၊
ဒီေန႕ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္မီးဖြင့္တာ ၁၀ခါေတာ့ရွိေလာက္ၿပီ၊
ကဲကဲ..ဘယ္မွာ ၿပီးမလဲမသိႏိုင္တဲ့ ယူေရနီယံဇာတ္လမ္းကို ဒီမွာ ရပ္နားခြင့္ၿပဳပါခင္ဗ်ာ..
မၾကာေသးခင္လကမွ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ တြန္ ဇိုးနား ရဲ႕ ယူေရနီယံ ကိုအေၿခခံၿပီး အၿခားသတင္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ေရးပါသည္၊ စာမ်က္ႏွာ သံုးရာခန္႕ရွိတဲ့စာအုပ္ကိုၿပည့္စံုေအာင္ေတာ့ၿပန္မေရးႏိုင္ပါ၊
ေနာက္ၿပီး ဆာ့အင္ဂ်င္ေတြမွာမေပၚေစခ်င္လို႕ မူရင္းစကားလံုးေတြကို ၿမန္မာလိုၿဖစ္သလို အသံထြက္ ၿဖင့္ ခ်ေရးခဲ့ရပါသည္၊ အၿခားစိတ္ဝင္စားစရာ အမ်ားၾကီးက်န္ခဲ့တဲ့အတြက္ ၾကံဳရင္ဖတ္ၾကည့္ဖို႕တိုက္တြန္းလိုက္ရပါတယ္..
သူကလည္း အၿမဲတမ္းဖံုးဆက္ၿပီး ေမးေနပါတယ္၊ သမီးကသိပ္မငိုပါဘူး. . ေအးေအးေဆးေဆးေနပါတယ္၊ တစ္လ အရြယ္မွာဘဲ စၿပီးရီၿပတတ္လာပါတယ္၊ ေနာက္တစ္ခုအခက္အခဲၿဖစ္တာက ကေလးကို ဘယ္လိုေရခ်ိဳးရမလည္း ဆိုတာပါ..ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္းမခ်ိဳးေပးဘူးေတာ့ မခ်ိဳးေပးရဲဘူးၿဖစ္ေနတယ္၊ အၾကီးမတုန္းကေတာ့ သူ႕အဖြားဘဲ အကုန္လုပ္ေပးခဲ့တာကိုး၊ 
