ေစ်းမ၀ယ္တတ္သူမ်ား

အေမရိကန္မွာ အင္တာနက္နဲ႕ ေရွာပင္းထြက္ရတာ အရမ္းအဆင္ေၿပတယ္ဆိုလို႕ အေတြ႕အၾကံဳေလးတစ္ခုေလာက္ တင္ၿပပါရေစ၊
တစ္ခါက အေမရိကန္ရဲ႕ နာမည္မၾကီးတၾကီး တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းသင္ခန္းစာ သင္ၾကားေနစဥ္ ဆရာမက ေက်ာင္းသားေတြကို အြန္လိုင္းေရွာပင္း လုပ္တဲ့သူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ အတန္းထဲမွာ ရွိလဲလို႕ေမးလိုက္ပါတယ္၊

br />
ေမးသမွ် လက္ေထာင္ၿပီး သူမ်ားထက္ဦးေအာင္ေၿဖတတ္တဲ့ ေမာင္ၿဖဴကလြဲလို႕တစ္တန္းလံုးတစ္ေယာက္မွမလွဳပ္၊ ေမာင္ၿဖဴတစ္ေယာက္ကလည္း အတန္းထဲမွာ in class participation point ၁၀ ပြိဳင့္ရလည္း မနည္းဘူးဆိုၿပီး တက္ၾကြေနပံုရပါတယ္၊ တစ္ရာသီကုန္ရင္စုစုေပါင္း ၂၂၀ ေလာက္အမ်ားဆံုးရႏိုင္တာကိုး..၊

အတန္းထဲက ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ ေရတပ္မွာ ၂၁ႏွစ္ စစ္မွဳ႕ထမ္းခဲ့ၿပီး ကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ေနသူ၊ နာမည္ၾကီးဘဏ္တစ္ခုမွာ မန္ေနဂ်ာလုပ္ေနသူ ကေန ဆံပင္ညွပ္ဆရာကေန လက္ရွိအလုပ္လက္မဲ့အထိအမ်ိဳးမ်ိဳးပါ၀င္ပါတယ္၊ စုစုေပါင္း၂၁ေယာက္၊

ဘာၿဖစ္လို႕လည္းလို႕ တစ္ေယာက္စီေမးၾကည့္ေတာ့ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရမွဳ႕၊ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ခ်ိန္ၾကန္႕ၾကာမႈ၊ ပစၥည္းမွာ အၿပစ္အနာပါလာရင္ ၿပန္ပို႕ၿပန္လဲရမွာစိတ္ပ်က္လို႕၊ မိမိကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြကို အြန္လိုင္းမွာမေဖာ္ၿပၿခင္လို႕ စတဲ့အခ်က္ေတြေၾကာင့္ပါတဲ့၊

ဒါဆိုဘယ္လိုပံုစံမ်ိဳးေစ်း၀ယ္တာၾကိဳက္သလဲဆိုေတာ့.. ဆိုင္မွာ ကိုယ္တိုင္မ်က္ၿမင္ၾကည့္ၿပီး လူခ်င္းေတြ႕စကားေၿပာၿပီး၀ယ္ရတာကိုအမ်ားစုက ၾကိဳက္ပါတယ္တဲ့၊

ပိုက္ဆံေပးတဲ့အခါမွာလည္း လူၿခင္းေတြ႕ၿပီး ခရက္ဒစ္ကဒ္၊ ဒက္ဘစ္ကဒ္ေတြကို ေရွ႕မွာ ကိုယ္တိုင္ၿခစ္သံုးရတာ စိတ္ရွင္းတယ္လို႕ဆိုပါတယ္၊ ေပးမန္႕ေဘလ္ ေတြေပးတဲ့အခါမွာ လည္း ခ်က္နဲ႕ေပးတာမ်ားတယ္လို႕ဆိုၾကၿပန္ပါတယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဖုန္းဆက္ၿပီး ေပးစရာရွိတာေပးတယ္လို႕ဆိုၾကပါတယ္၊

လူတိုင္းကေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ ၀ယ္ခ်င္တဲ့ပစၥည္းနဲ႕ ရႏိုင္မယ့္ေနရာ ရွာၾကပါတယ္တဲ့ ၿပီးေတာ့ လူကိုယ္တိုင္သြား၀ယ္လိုက္ၾကပါတယ္တဲ့၊ အကယ္လို႕ မရွိမၿဖစ္အေရးၾကီးအသံုးလိုၿပီး အြန္လိုင္းမွာဘဲ၀ယ္လို႕ ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ၀ယ္ပါတယ္တဲ့၊

ေရာ..ခက္ၿပီ၊ ဒီေလာက္တိုးတက္တဲ့ေခတ္ၾကီးမွာ တိုးတက္တဲ့အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာေနၿပီး ဘာလို႕ဒီလိုလုပ္ရတာလည္း..၊ ဆရာမ ပံုၾကည့္ရတာအေတာ္စိတ္ပ်က္သြားပံုရပါတယ္၊ ဘယ္လိုလူေတြ ပါလိမ့္..၊ လူပိန္းေတြ..၊
ဆရာမက သုေတသနလုပ္ထားတဲ့စာေစာင္ေတြကို ကိုးကားၿပီး ရွင္းၿပပါတယ္၊ စာတိုက္ကေန ခ်က္တစ္ေစာင္ပို႕လိုက္တာဟာ အြန္းလိုင္းမွာ ခရက္ဒစ္ကဒ္နဲ႕ေစ်း၀ယ္တာထက္ပို ၿပီး အႏၱရယ္မ်ားပါတယ္တဲ့၊ အေၾကာင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ခ်က္ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္..သူမ်ားကခ်က္နံပတ္ကို ရယူသြားႏိုင္တယ္လို႕ဆိုပါတယ္၊ ဖုန္းနဲ႕ ပိုက္ဆံေပးေတာ့လည္း ဘာထူးလည္း ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြကို ေၿပာၿပရတာဘဲ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တဖက္ကလူက ကြန္ပ်ဴတာထဲကို အကုန္ရိုက္ထဲ့ရတာဘဲကိုး၊

ေနာက္ၿပီးဆရာမကေမးေသးတယ္ အီးေဘးမွာ ၀ယ္ေရာင္းလုပ္တဲ့သူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိလည္းဆိုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္က ဘဲ တစ္ခါတစ္ေလလုပ္ပါတယ္တဲ့၊ က်န္တဲ့၁၀ေယာက္ေလာက္ကေတာ့ တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္ဘဲလုပ္ဘူးၿပီး၊ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ၀င္ၾကည့္ရံုေလာက္ပါဘဲတဲ့၊
အေမရိကန္မွာလူ ခုႏွစ္သိန္းခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္အီးေဘးကို အဓိက၀င္ေငြ၊ဒါမွမဟုတ္ ဒုတိယ၀င္ေငြရွာတဲ့ေနရာ အၿဖစ္သံုးေနၾကတယ္ဆိုဘဲ၊ လူဦးေရတစ္သန္းခြဲေလာက္ကေတာ့ ပံုမွန္သံုးၾကပါတယ္တဲ့၊ အဲ့ဒါဘယ္တုန္းက သုေတသနလုပ္ထားတာလည္းေတာ့မသိပါဘူး၊ အခုေနာက္ပိုင္းမွာ ပိုသံုးၾကမယ္ထင္ပါတယ္ အလုပ္မရွိတိုင္း ေတြ႕ရာပစၥည္းေတြေရွာက္ေကာက္ၿပီးအီးေဘးမွာတင္ေရာင္းေနၾကမွာကိုး..၊ မႏွစ္က UNC တကၠသိုလ္ ဘတ္စကတ္ေဘာလံုးအသင္းေနရွင္နယ္ခ်ံပီယံၿဖစ္ေတာ့ ေနာက္ေန႕မနက္အေစာၾကီးထြက္တဲ့ အလကားၿဖန္႕တဲ့ တာဟီးသတင္းစာေတြတေစာင္မွရွာမရဘဲေပ်ာက္ကုန္တယ္၊ အဲ့ဒီသတင္းစာကိုလူတိုင္းဖတ္ၿခင္သိမ္းထားၿခင္ၾကတာကိုးဗ်..၊ ဆရာသမားစီးပြားေရးအကြက္ၿမင္တဲ့ ခ်ာတိတ္ေတြက အကုန္လိုက္သိမ္းၿပီး အီးေဘး တို႕ခရက္လစ္တို႕မွာၿပန္တင္ေရာင္းေနၾကတာ..၊

ဒီေတာ့ေမာင္မဲကထေၿပာတယ္ ဒါဆိုဘာလို႕ ကုမၼဏီေတြ အစိုးရဌာနေတြက စာတိုက္ကေန အေရးၾကီးစာရြက္စာတန္းေတြပို႕ရတာလည္းတဲ့..၊ ဥပမာ အိုင္ဒီကဒ္ လုိ႕ဆိုေတာ့ ဆရာမက ဘာအိုင္ဒီလည္းတဲ့၊ ဒရိုင္ဘာလိုင္စင္ေလဗ်ာ ဆိုေတာ့..ဟုတ္လား ဘာလားနဲ႕ဆရာမေရွာခ်သြားတယ္၊ ငါလည္းငါ့ပတ္စပို႕သတ္တန္းတိုးေတာ့စာတိုက္ကေနဘဲလုပ္ရတာ သိပ္ၾကာတယ္ဘာညာနဲ႕ ေရွာခ်သြားတယ္၊

တိုတိုေၿပာရရင္ေတာ့ သီအိုရီနဲ႕ လက္ေတြ႕တခါတစ္ေလ မကိုက္တာေတြကအမ်ားၾကီး၊ စဥ္းစားစရာတၿခားအခ်က္ေတြ ကိုးကားစရာတၿခားသီအိုရီေတြ ကတစ္ပံုၾကီးကိုး..၊ အင္တာနက္ မွာလံုၿခံဳေရးကိုဘယ္ေလာက္တာ၀န္ယူႏိုင္မလည္း၊ သူမ်ားကိုယ္ေရးအခ်က္အလက္ေတြကိုခိုးၿပီး မသမာတာေတြလုပ္ေနၾကတာတစ္ပံုၾကီး၊ တစ္ေလာကဘဲ ဖေလာ္ရီဒါဖက္က လက္လီဆိုင္ေတြရဲ႕ ခရက္ဒစ္ကဒ္ စနစ္ေတြကို ၀င္ၿပီးခိုးတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာ ဆရာေတာင္ေထာင္ခ်လိုက္ၿပီဆိုဘဲ၊
ေနာက္ၿပီး အီးေဘးကေန လက္ကိုင္ဖုန္း၀ယ္ေတာ့ ဟိုတစ္ဖက္က ပိုက္ဆံယူလိုက္ၿပီး ဖုန္းဓာတ္ပံုေကာ္ပီကူးထားတဲ့စာရြက္ႏွစ္ရြက္ဘဲပို႕လိုက္လို႕ တရားရံုးမွာရွင္းရတာေတြ႕လိုက္ဖူးတယ္ (အဲဒီလို တရားခြင္ေတြ တီဗြီမွာ ၾကည့္ဖူးၾကမွာေပါ့)၊
ဇတ္လမ္းေတြက လူတိုင္းသိၿပီးသားမို႕ထားလိုက္ပါေတာ့..၊
တခ်ိဳ႕ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္ဆိုတာ ေတြကလည္းသိပ္မွန္တာမဟုတ္..၊ ေမာင္ရိုး လို မေၿပာခ်င္လို႕ၿငိမ္ေနသူေတြဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိမလည္းမသိ၊ ၿငိမ္ေနတယ္ဆိုတာက အၿငင္းမပြားခ်င္လို႕ ဒါမွမဟုတ္ ရွယ္ယာမလုပ္ၿခင္လို႕ ၊ ဒီၾကားထဲ လူၾကားေကာင္းေအာင္ ေရွာက္ေၿပာသူေတြလည္းရွိမွာဘဲ..၊

အတန္းရဲ႕ အလည္တဲ့တဲ့မွာ ထိုင္ေနတဲ့ေမာင္ရိုးတစ္ေယာက္ဘာမွ၀င္မေၿပာ..၊ တကယ္ဆို ေမာင္ရိုး မနက္ကဘဲ သူ႕ကြန္ပ်ဴတာ အစုတ္ေလးကို မန္မိုရီၿမွင့္ဖို႕ အြန္လိုင္းကေန ၀ယ္လိုက္ေသးတယ္၊ ေနာက္ၿပီး အြန္လိုင္းဘဏ္ကင္းလုပ္တယ္ ေပးစရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အြန္လိုင္းကေနဘဲေမာင္ရိုးေပးထားတာရွိတယ္၊ ဒီလိုရွိပါတယ္.. မီးတို႕ဖုန္းတို႕ ကားအာမခံတို႕ စသည္ၿဖင့္အၿမဲေပးေနရတဲ့ မေပးမၿဖစ္ေတြက ဘာမွမဆန္းလို႕ဘယ္လိုေပးရေပးရမဆန္းပါဘူး၊ စိတ္မခ်စရာလည္းမရွိပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ လြယ္လည္းလြယ္တာကိုးဗ်..၊ေနာက္ၿပီး စာတိုက္သြားစရာမလို၊ တံဆိပ္ေခါင္းဖိုး မကုန္ေတာ့ဘူး၊

ဒါေပမဲ့ တစ္ၿခားပစၥည္းေတြေတာ့သိပ္မ၀ယ္ဘူး၊ တခါတစ္ေလ မွားလို႕ၿပန္လဲရတာတို႕ ဘာတို႕က အလုပ္ရွုပ္တယ္၊ သံုးေလးခါေလာက္ ရွင္းလိုက္ရၿပီးေနာက္ပိုင္း သိပ္မ၀ယ္ေတာ့ဘူး၊ ၀ယ္မယ္ဆိုရင္လည္း စိတ္ခ်ရေအာင္ ၀ယ္မယ့္ဆိုဒ္ကိုေလ့လာၿပီးမွ၀ယ္ေတာ့တယ္ ဥပမာ ဘီသံုးလံုးတို႕၊ စားသံုးသူအမွတ္တို႕ ရီဗ်ဴးတို႕ တို႕ကိုဖတ္ၿပီးမွ၀ယ္တယ္၊ ဒါေတာင္စိတ္ခ်ရတာမဟုတ္.. ကိုယ္ေတြ႕ တရား၀င္လွည့္စားတတ္တဲ့ဆိုဒ္ေတြရွိေသးတယ္..၊

အခုေတာ့ ေမာင္ရိုးလည္း ေတြ႕သမွ်အကုန္ေကာက္ ေရေဆး ၿပန္သၿပီး ေရာင္းဖို႕အြန္လိုင္းစတိုးေလးလုပ္မလားလို႕..၊ တကယ္လို႕ မိတ္ေဆြတို႕ အြန္လိုင္းမွာမွ လက္ယားလို႕ေစ်း၀ယ္ခ်င္ရင္ ေမာင္ရိုးဆိုဒ္မွာအားေပးက်ဗ်ာ.. အႏွစ္တစ္ေသာင္းက ဘီလူး နဖာကေလာ္ကေန အနာဂတ္ ေလာင္စာဆီေဖာ္ၿမဴလာအထိေရာင္းမယ္..၊ မရွိတာမွ ၀ယ္ခ်င္သူေတြကိုလည္း ေရာင္းမယ္၊ အလကားစတာေနာ္..

အေတြ႕အၾကံဳေလးေတြရွိလည္း ေ၀မွ်ခဲ့အံုး..

ရႊင္လန္းခ်မ္းေၿမ့ၾကပါေစခင္ဗ်ာ..